Laat trouwen, hertrouwen… Een nieuwe ring?

Leestijd: 5 minuten

Weet u wat vandaag zo geweldig is (en dit geldt ook voor vijftig- en meer-plussers)? Zij kunnen zowel van een hyperklassiek huwelijk dromen als het keurslijf van vorige huwelijken ontvluchten. Zij kunnen nieuwe verbintenissen uitvinden (of samen creëren) die de klassieke wegen blijven bewandelen of die helemaal loslaten.

Door Martine Dory

De vrijheid om jezelf te zijn

We zijn er ons op elke leeftijd van bewust – en dit zeker wanneer we overwegen om een nieuwe relatie aan te gaan – dat we eerst en vooral naar onszelf moeten kijken. Ouder worden helpt daar bij. De vrijheid om jezelf te zijn in een koppel is een element dat de slaagkansen merkelijk verhoogt. De vorm heeft dan minder belang.

In een Paris Match vertelde Claire Chazal dat het huwelijk en het koppel altijd haar fantasie hebben geprikkeld. Zij voegde daar aan toe: “Ik denk dat je van iemand kan houden en als goede vrienden kan samenleven, elk in zijn wereld, met respect voor de vrijheid van de andere. Dat is niet altijd even gemakkelijk, maar het is een van de sleutels voor een lange levensduur als koppel.”

De juiste afstand

Anders gesteld: niet te dichtbij, niet te veraf. Op een correcte afstand die zich elke dag opnieuw laat uitvinden. Relatietherapeut Isabelle Tilmant* stelt het zo: “Wanneer twee mensen té dicht op elkaar leven, zorgt een onbewust relationeel mechanisme ervoor dat zij opnieuw afstand gaan houden. Dat is de zogeheten afstandsregulatie. Als men zich van dit natuurlijk fenomeen bewust is – zonder loopt men het risico om de ander te verstikken – dan helpt dit om te anticiperen. Het is de afwisseling tussen de persoonlijke ruimte en het samen delen die het koppel zijn serene zuurstof geeft.” Een goede verstaander…

Liever sproeien dan knippen!

Deze mooie tuinmetafoor ontlenen we aan Armand Lequeuz in zijn kroniek van het zomernummer van Psychologies Magazine voor koppels die niet langer “in fusie” zijn. Hij heeft het met de nodige humor over de neiging om tijdens onze gevoelsmatige en seksuele relaties liever de knipschaar boven te halen en de lelijke of hinderlijke twijgen weg te snoeien, in plaats van de broes te gebruiken waarmee je de zaadjes die je bij de partner hebt aangeplant aanmoedigt om harmonisch te groeien. “Door je partner op een voetstuk te plaatsen, plaats je jezelf ook op een voetstuk en geef je hem of haar de kans om te houden van degene die jij wordt. Je verandert je partner niet met de knipschaar, maar met liefde en fris water.

50 jaar – eindelijk: ik ga trouwen!

Brigitte heeft er altijd van gedroomd om te trouwen. Neen, niet weggestoken, maar met de gepaste luister. Een romantisch en klassiek feest met degene met wie ze haar leven zal gaan delen. Die droom heeft ze lange tijd gekoesterd, maar geen enkele van de mannen die ze voor haar vijftigste ontmoette, bleek de “Prince Charming”. Dan toch een onmogelijke droom? Wel neen. Want plots was hij daar. Zij kwam Jean-Michel tegen en alle lichten sprongen op groen. In elk geval voor haar. Voor hem iets minder. Want met twee kinderen, drie kleinkinderen, en het lichte trauma van zijn eerste huwelijk stond hij niet echt te springen om opnieuw een trouwring over de vinger te schuiven. Maar de liefde overwon alle twijfels. Daarbij dient gezegd dat wanneer Brigitte ergens voor gaat, het ZEER moeilijk is om daar neen tegen te zeggen!

Een jaar later – het was juni en de zon scheen uitbundig – zetten Brigitte en Jean-Michel de grote stap. Zij nodigden hun vrienden en familie uit op een feest dat ze zich nog lang zullen geheugen… Een unieke beleving! En vandaag? Vandaag gaat alles zijn dagelijkse gangetje met enerzijds deze mooie en onafhankelijke vrouw en anderzijds deze mooie en onafhankelijke man.Twee sterke karakters die zichzelf elke dag moeten bijstellen om hun hart te blijven volgen in een wereld die daartoe ook de mogelijkheden biedt: een mooi, groot huis waar elk “zijn eigen ruimte” heeft zonder de ander voor de voeten te lopen. Brigitte blijft haar leven van “super woman” leiden terwijl Jean-Michel zijn bedrijf heeft overgelaten om wat cooler te gaan leven.

De uitdaging: hun verschillende levenspatronen en -ritmes op elkaar afstemmen. En zodra de kleinkinderen in de buurt zijn, zorgt Brigitte ervoor dat zij het huis uit is, want zij heeft niet echt dat “oma-gevoel” (wat een zekere affectie nochtans niet uitsluit). Uiteindelijk is het een oplossing die iedereen bevalt. Voor Jean-Michel biedt het de kans om 100 % samen te zijn met zijn kleinkinderen zonder dat er sprake is van enige spanning of bitterheid.

Samen en toch apart – enkel het beste wordt gedeeld

Ondanks de vier kinderen (die eindelijk volwassen zijn), een echtscheiding, de ouders die een dagje ouder worden en een drukke job beslist Jeanne na drie jaar eenzaamheid dat ze graag een man wil ontmoeten. Het hoeft geen “soulmate” te zijn, als het maar “aangenaam gezelschap” is… en misschien ook meer. Zij gaat op zoek op het internet. Dat blijkt geen gemakkelijke stap: het vraagt veel moed om jezelf bloot te geven op het net. Maar tegelijk is het ook een mooie oefening om in haar hart te kijken en te beslissen wat zij over zichzelf prijs wil geven. De maskers vallen af. Geen zand in de ogen, maar ook geen “extimiteit” (deze term wordt door psychiaters, door psychoanalist Lacan en dichterbij door Serge Tisseron gebruikt om het contrast met “intimiteit” te benadrukken).

Dit voorafgaand introspectieve werk blijkt uiteindelijk zeer nuttig want zij confronteert zich met zichzelf. Zij neemt de nodige tijd om de mails te beantwoorden van personen die zich voor haar interesseren en kiest pas na heel wat wikken en wegen voor een eerste afspraakje. Voor haar staat gezelschap gelijk met het delen van activiteiten waaraan beiden plezier beleven. Het klikt dan ook snel met Alain die net als zij houdt van wandelen, tentoonstellingen, film…

Toch wonen ze momenteel niet samen, maar elk in hun eigen huis. Niettemin kijken beiden uit naar de momenten samen. Met extra veel tederheid als een welgekomen bonus.

60 jaar – opnieuw vrienden worden

Een oud koppel, 38 jaar samen, 3 kinderen, uiteenlopende activiteiten. Omdat ze altijd hard hebben gewerkt, hebben ze nooit de tijd genomen om hun liefde bij te stellen. Voor Philippe en Isabelle draaide alles in de eerste plaats rond het gezin. Daar geven zij zich nu rekenschap van, want sinds de kinderen het huis uit zijn, is Isabelle duidelijk aan herbronning toe. Zij trekt zich gedurende enkele maanden terug in een studio. Een schuilplaats die zij gebruikt om op zoek te gaan naar haar identiteit naast die van een goede moeder, een goede echtgenote, een goede werknemer, een goede buurvrouw… En de weg te kiezen die de hare zal zijn. Wat tot dusver het moeilijkste was? De communicatie tussen beiden was door de jaren heen onmogelijk geworden, zelfs voor de meest dagdagelijkse onderwerpen.

Na enkele weken waarin ze elkaar ontlopen, beslissen ze niettemin om een rustpauze in te lassen. Bedoeling? Een band smeden waar er geen meer is en te overwegen of men al dan niet verder wil met de ander. Naar elkaar luisteren, elkaar begrijpen. Een heus bouwwerk dat zich via een welgekomen driehoeksverhouding met een meditatrice laat opbouwen, zodat alles rustig en genuanceerd kan gebeuren. Daarna kunnen ze elkaar stap na stap terug ontdekken en opnieuw samen de draad oppakken van datgene wat intiem is, tastbaar, hoorbaar… en niet langer ontvlucht wordt.

Het vervolg? Dat laat zich dag na dag opnieuw uitvinden. Na acht maanden afwezigheid is Isabelle terug. Maar het is een andere Isabelle. Zij heeft een nieuwe plaats ingenomen, haar zaken op orde gebracht, meer overzicht gekregen. Zij heeft nieuwe ankerpunten gevonden en zij wordt daarin gesteund door Philippe die zelf ook een tweede adem heeft gevonden. Zij weten dat de valkuilen (zijnde de oude manier van functioneren) op elk ogenblik weer kunnen opduiken, maar zij zijn beiden vastbesloten hun nieuwe hart-tot-hart dialoog te koesteren en zichzelf heruit te vinden binnen een sfeer van respect en tederheid in een “wij” waar elke “ik” zijn plaats heeft.

*Auteur van: “Rester amoureux – L’art de réinventer son couple”, Robert Laffont, 2013


© Fiftyandme 2024