De ‘midlifecrisis’ is een psychologisch verzamelbegrip en staat voor een ontwikkelingsfase tussen 35 en 55 jaar – soms wat vroeger, soms ook wat later… Zoals een puberteit die vandaag de dag wat eerder aanvangt en iets verder uitloopt. De gelegenheid om in die periode een selectie te maken van wat we bewaren en waarmee we verder willen. Tenzij we natuurlijk drastisch van koers wijzigen…
door Martine Dory
Het is een mooie lentedag en Chantal staat vroeg op. Meteen slaat de angst haar om het hart. Zij die normaal optimist is van natuur. Er spoken donkere gedachten door haar hoofd. Zou dat het gevolg zijn van al die tegenstrijdige gevoelens die de laatste weken door haar hoofd spookten? Haar zoon die net het huis uit is, het vooruitzicht om grootmoeder te worden, het einde van een job die ze zo heel graag deed…? Zoveel gebeurtenissen die – en dat moet ze toegeven – wijzen in de richting van dat wat ze steeds voor zich uit heeft geduwd: de schrik om ouder te worden…
Waarom is ouder worden zo moeilijk te aanvaarden?
Onze maatschappij wijst ons voortdurend, niet zonder enig leedvermaak, op de catastrofen die ons te wachten staan als we ouder worden. Aangezien we ondertussen geleerd hebben om op onze voeding te letten, dat yoga geen enkel geheim meer heeft, dat we ons toeleggen op zang, lach, dans, omdat het allemaal zo goed is voor de synergie tussen lichaam en geest, merken we de signalen niet van de tijd die voorbijglijdt. Maar dat neemt niet weg dat af en toe onrust de kop op steekt. Vooral wanneer we geconfronteerd worden met een overlijden, een ontslag, een breuk of heel eenvoudig wanneer we weer een nieuw veelvoud van tien kaarsjes mogen uitblazen… Kortom, laten we ons vooral niks wijsmaken, die angst heeft een onmiskenbare link met de dood. Niet leuk? Maar toch goed om te weten!
Moeten we onze kop in het zand steken…
… in een holletje kruipen of leren… omgaan met het verlies? Al die verliezen die ons bestaan markeren, helpen ons ook om onze eigen eindigheid te aanvaarden. Met de wens om tot de kern te gaan. Als een uitnodiging om ons stap voor stap te ontdoen van wat niet meer echt nodig is en ons blij maakt zonder onnodig te hoeven consumeren. ‘Veel beter doen met veel minder’, volgens de formule van filosoof Marc Halévy. Goede eenvoud als levenskunst! Aanvaarden dat het leven beweging is en het lichaam, het hart en de geest continu veranderen zich verrijken vanuit de weg die werd afgelegd. Ook al tikt de tijd onherroepelijk verder…
Midlifecrisis of… de essential van maturiteit?
Met de toename van de levensverwachting groeit ook de zoektocht naar de band met wat ons blij maakt, met onze passies om dat fameuze project dat al lange tijd in kartonnen dozen slaapt, uiteindelijk op spoor te zetten. En de kunst van het moment verder te ontwikkelen. Een manier om ons aan te zetten te leven in het hier en nu, zonder het onvermijdelijke tot elke prijs te willen vermijden… Het is trouwens nog niet geprogrammeerd voor direct!