Tijdens zijn sabbatjaar besloot Sven van Gucht naar Peru te reizen. Diep in zijn hart is de Belgische ingenieur gespecialiseerd in thermodynamica namelijk een reiziger. In Peru leerde hij Yannina Esquivias kennen, reisagente, en de twee begonnen een relatie. Van bij het begin droomden ze ervan om hun liefde te vertalen naar een gemeenschappelijk, transcultureel project.
Door Isabelle Blandiaux
Als een soort brug tussen de twee landen. Na een lange periode van observeren, testen en nadenken, kwamen ze uit bij breiwerk. ‘We zijn helemaal van nul vertrokken’, vertelt Sven, die op het punt staat om naar zijn vrouw in Peru af te reizen. ‘Yannina’s moeder werkte bij een grote exporteur van breiwerk die ook wol van baby-alpaca’s bewerkte, een van de meest kwalitatieve materialen die er bestaan. Ik wist dat de productie bestemd was voor westerse topmerken en dat de lat ter plaatse heel hoog lag.’
Het idee begon te rijpen om de uitzonderlijke materialen en de Peruaanse knowhow op het vlak van textiel te combineren met Belgisch design. Zo kreeg Aymara – genoemd naar een etnische minderheid die al meer dan 2.000 jaar in de Andes woont – beetje bij beetje vorm. Yannina tekent de ontwerpen voor de sobere, maar kleurrijke truien, cardigans en tops. De eenvoudige snit doet de precieze, complexe techniek van het breiwerk nog mooier uitkomen.
De Peruviaanse laat zich bijstaan door freelance ontwerpers. ‘Yannina heeft weliswaar geen mode gestudeerd, maar ze groeide op in een familie die veel bezig is met textiel’, zegt Sven. ‘Haar grootmoeder was naaister, en in de vakanties hielp Yannina haar. Haar andere grootmoeder werkte in een textielfabriek. We vertrekken altijd vanuit het garen om een model uit te werken, en niet omgekeerd. Natuurlijk volgen we de trends op de voet, maar we gaan vooral op zoek naar een zekere tijdloosheid. Veel mensen zeggen ons dat de truien uit onze kindercollectie door verschillende broertjes en zusjes worden gedragen. We wilden ons onderscheiden van de “wegwerpkleren” uit de massaproductie door authentieke stukken van hoge kwaliteit te maken die lang meegaan.’ Ook fairtrade maakt deel uit van het concept achter Aymara. ‘We willen graag de dingen van binnenuit aanpakken. Onze medewerkers krijgen een vast loon, hebben werkzekerheid, een ziekteverzekering, maaltijdcheques … We werken ook samen met zelfstandige breisters.’
Naast baby-alpacawol vind je in Peru nog een ander kostbaar textiel: pimakatoen, gebruikt voor de lichtere stukken. ‘Pimakatoen is zo zacht en glanzend dat mensen vaak denken dat het om een mengeling van katoen en zijde gaat. We doen geen toegevingen op het vlak van de kwaliteit van de basismaterialen. Dat maakt nu eenmaal deel uit van ons DNA.’
Sven van Gucht en Yannina Esquivias lanceerden hun Belgo-Peruaans breimerk van baby-alpacawol en pimakatoen in 2007, met een eerste kindercollectie: Aymara. In 2009 volgde een vrouwencollectie, en later ook een mannenlijn die volgende winter nog meer zal worden uitgewerkt. Sven en Yannina willen hun universum trouwens ook nog uitbreiden met onder meer woonitems.
Artikel gepubliceerd in Psychologies Magazine