Nadat hij furore maakte met zijn kortfilms, stelt Valéry Rosier zijn eerste langspeelfilm ‘Parasol’ voor. Die werd alvast warm onthaald op het laatste Festival International du film Francophone in Namen en werd geselecteerd voor het prestigieuze Festival de San Sebastian in Spanje. Op het Filmfestival van Amiens ging hij aan de haal met de publieksprijs.

Het verhaal?

Op Majorca zwalpen drie personages stuurloos rond op de golven van hun eenzaamheid. Alfie, een jongeman die net zijn adolescentie ontgroeide, is op zoek naar vrienden en een vakantieliefde. Pere, een alleenstaande vader, probeert een band met zijn dochter op te bouwen ondanks het feit dat hij ze maar deeltijds onder zijn hoede heeft en een job heeft die hem helemaal in beslag neemt. Annie is een zeventiger die vertrok om de man te ontmoeten die ze via het internet leerde kennen maar die zich laat strikken voor een georganiseerde reis. Alfie’s ouders wijken op de camping niet van zijn zijde en Annie kreunt onder de groepsactiviteiten voor senioren. Ze vluchten elk op hun manier. Voor hen zijn de anderen niet echt Anders, en de verre bestemming geen toevluchtsoord…

Vakantie, een eiland in de Mediterraanse zee.
Drie vergissingen, het einde van de zomer,
Beslist om ze, koste wat het kost, ongedaan te maken.
De nostalgie naar een verleden dat nooit bestaan heeft.

‘Parasol’, die zowel in het Waalse Wépion als onder de zon van Mallorca werd gedraaid, is het relaas van drie verhalen, drie lotsbestemmingen die elkaar kruisen. De film stelt pertinente vragen over eenzaamheid en het concept ‘vakantie’. De personages zijn antihelden die sociaal niet helemaal aangepast zijn aan het leven met anderen. En zo heeft deze film over verveling alles om ons bezig te houden…