Wat vat de ziel van Chanel beter samen dan het legendarische N°5 ? Het avant-gardistische, chique en uitgepuurde parfum, dat in geen enkel hokje past, is helemaal van zijn tijd, maar tegelijk ook tijdloos. Huisparfumeur Olivier Polge brengt er enkele hedendaagse nuances in aan.
Tekst Lise Leroy
Helemaal in lijn met de revolutionaire geest van Gabrielle Chanel, die vrouwen bevrijdde van het obligate korset, hun enkels ontblootte en de eenvoud van mannenkleren binnenloodste in de vrouwenmode, breekt Chanel N°5 met alle tradities wanneer het parfum voor het eerst de neuzen beroert in 1921. De geur – ondefinieerbaar, mysterieus, stralend, abstract – onderscheidt zich met veel bravoure van de parfums gebaseerd op één enkele bloem die toen gangbaar waren en een soort bescheiden weergave van de natuur vormden. Parfumontwerper Ernest Beaux maakte eerst het extrait de parfum en creëerde later drie eau de toilettes.
Chanel heeft er altijd alles aan gedaan om de formule van het geurjuweeltje zo goed mogelijk te beschermen, de mechaniek te beheersen, de toevoer van de zeldzame materialen te verzekeren … Toch onderging het parfum in 1986 een eerste adaptatie door de huisparfumeur van Chanel, Jacques Polge. Hij wou de geur aanpassen aan de tijdsgeest. Het eau de parfum zag het levenslicht. De geur bezit hetzelfde DNA, maar ruikt tegelijk nieuw. In 2008 betoverde Polge opnieuw heel wat vrouwen dankzij het heerlijke Eau Première van N°5, met zijn karaktervolle frisheid.
Vandaag heeft Olivier, zoon van Jacques Polge, de fakkel overgenomen van zijn vader en mag hij de felbegeerde titel dragen van huisparfumeur van het merk met de dubbele C. Op zijn beurt pakte hij het legendarische erfgoed aan om L’Eau samen te stellen. Met veel gevoel voor subtiliteit analyseerde hij alle ingrediënten van het originele parfum om beter de alchemie ervan te kunnen blootleggen en een nieuw evenwicht te kunnen zoeken.
Hij gaf de voorkeur aan aldehyden boven sinaasappelschil, versterkte de uitwerking van de zestes, maakte de basis minder poederachtig en het hout nerveuzer, gaf een groene toets aan het ylang-ylang, maakte de jasmijnnoten lichter en voegde minder vanille toe. Zijn versie van N°5 is minder abstract, maar ruikt wel natuurlijker, zodat de geur zijn tijdgenoten meer aanspreekt. Zonnige citrusvruchten en aldehyden sprankelen op je huid en verglijden daarna naar een fluwelig bloemenboeket, later naar vetiver en zacht cederhout, vervlochten met katoenachtige muskusgeuren. En dat alles met een ongekende frisheid en zuiverheid.
Artikel gepubliceerd in Psychologies Magazine