Grootouder worden, betekent de kinderlijke frisheid herontdekken los van de opvoedende verantwoordelijkheden. Het is een reis die vraagt dat we onszelf voor een stuk heruitvinden. Dat we ons loskoppelen van de mens die we misschien wel zijn geworden, versteend door jaren van goed gedrag! Daarmee is meteen ook de paradox van het grootouderschap geschetst: ons bewust zijn van het ouder worden en tegelijkertijd onze jeugd herontdekken, de vrijheid van onze kindertijd. Met onze kleinkinderen als kostbare gidsen! Lang leve dit lentegevoel in de herfst!
Om ons op weg te helpen, is een goed citaat nooit weg:
‘Bewaar een land voor de kindertijd; de kindertijd als het reservaat van onze wilde en dierlijke kant; de kindertijd als het Mekka van de organische kennis. Wetend dat materie aansluit op de enige betrouwbare schaal in termen van meting: de kosmische schaal.
De kindertijd als een natuurpark waar we ons kunnen herinneren dat we tere dieren zijn, de ogen en de neusgaten wijd open, de lucht opsnuivend, een aarde betredend die ons meer bezit dan wij haar.
(…) Een kind beweegt zich altijd in de continuïteit van zijn omgeving. Het doet de wereld geen pijn, maar verrijkt hem met zijn aanwezigheid.
Volwassenen snijden door de wereld met een scherp voorwerp; kinderen versmelten erin. Dit komt omdat de gewone materie, die is onttrokken aan de bron van de wereld en waaruit hun lichaam is opgebouwd, nog niet versteend is in een vorm die hen de indruk geeft iets anders te zijn dan de wereld…
Kinderen staan niet stil bij deze fase in hun leven. Voor hen is elk verlies groei. Terwijl voor ons, volwassenen, elk verlies geassocieerd wordt met de dood…’ (Marion Muller-Colard)
Oké, de lente helpt een beetje, maar belangrijker lijkt ons het perspectief om extra te genieten van wat ons drijft nu we de herfst van ons leven aansnijden – de tijd om te oogsten en af te haken. Maken we onszelf niet gelukkiger door ons open te stellen voor al die schoonheid in plaats van te verzinken in een somberheid die onze geest verduistert? De zintuigen van een kind zijn gloednieuw en dus hagelscherp. Waarom zouden we ons daar niet voor openstellen om te kijken en te analyseren? Reeds als baby, met de ogen wijd open, waren ze al bezig met het bekijken en ontdekken van hun omgeving… En als ze met hun vingertje naar de hemel en de maan wijzen, of naar een paardenbloem die tussen de stoeptegels is gegroeid, slaat de extase als vanzelf over. Het draait allemaal om de toegevoegde waarde van de oma of de opa die zich even losmaakt uit de hectiek en de tijd neemt om iets te ontdekken. De drukte van alledag die plaatsmaakt voor een teder moment waarbij alle partijen oprecht aanwezig zijn, elkaar beter leren kennen en zich bewust worden van de kostbaarheid van de stille band die zich weeft tussen twee seizoenen van het leven. Sttt… de magie is aan het werk tussen deze twee generaties die op een tedere manier naar elkaar toegroeien. En alle aandacht voor zich opeisen…
Enkele verhalen om bij stil te staan
Het contact herstellen met je jeugdherinneringen
Ik kruis Jean-Claude op het strand. Hij is druk bezig met zijn kostbare schatten: het handvol torentjes die hij heeft verzameld – of beter gezegd uit de branding heeft opgeraapt. Hij herinnert zich nog perfect de wandelingen uit zijn kinderjaren toen hij samen met zijn oma op zoek ging naar deze elegante, prachtige gedraaide schelpen. ‘Let wel, die met een gat in, werden niet meegeteld’, lacht hij… Jean-Claude heeft van deze zoektocht een familietraditie gemaakt. Hij geeft de fakkel door aan zijn kleinkinderen!
De zee is een magische plek om het contact te herstellen met je kindertijd.
Schelpjes rapen, maar ook zandkastelen bouwen die bij het eerste tij zullen afbrokkelen – daar reeds het contact met het tijdelijke… – papieren bloemen knutselen die je tijdens je volgende vakantie zal ruilen voor messen of torentjes, enzovoort. Het is ook een mooie gelegenheid om samen te leren, door de echte namen van de schelpen en hun bijzondere kenmerken te ontdekken. Handig hierbij zijn de publicaties2 die je vindt in de boekhandels en/of de toeristische diensten langs de kust.
Als een kinderjuf
Juliette is 8 jaar. Zij vertoefde twee dagen aan zee met haar oma die alleen maar aandacht had voor haar kleindochter! Tot grote vreugde van beiden! Ze ontbeten samen in bed, wandelden over het strand op zoek naar mooie schelpen, vlogen samen (bijna!) weg in een plotse stormvlaag terwijl ze elkaar stevig vasthielden en speelden vervolgens een gezelschapsspel dat het geheugen aanscherpt. Juliette won elke keer! Ze lachten, zongen, dansten en maakte collages. Oma Claire stond versteld van de spontaniteit van haar kleindochter. Terwijl ze steeds weer op zoek ging naar zinnetjes en mooie plaatjes om haar collages te illustreren, kleurde, tekende, knipte en plakte het kleine meisje met een vurigheid die haar oma sprakeloos maakte. En het resultaat overtrof de stoutste verwachtingen!
Leren om trots te zijn op wat je doet en op wie je bent!
Elk kind blinkt als het zijn tekeningen en knutselwerken kan tonen en ze aan iemand kan schenken! Een kind staat er nooit bij stil dat deze werkjes misschien niet mooi zijn. Wel integendeel! Want elk werkstuk is een geschenk uit het hart. Ook hier moeten wij, als afgestompte volwassenen die (soms/vaak) op zoek zijn naar een goedkeurende blik, inspiratie putten uit deze 100% positieve, zelfverzekerde houding die wars is voor een negatief oordeel. Kinderen geven zich met hart en ziel in hun creaties. Alleen dat maakt ze de moeite waard!
Nog een verhaaltje… please?
En er zijn natuurlijk ook de surrogaatoma’s. Zoals Véronique die geregeld met een stapeltje boeken richting kleuterschool trekt. De kleintjes zitten op het vasttapijt en dromen weg bij de mooie verhalen die zij vertelt. Zelf geniet zij ook. Ze plaatst zichzelf op hun niveau, maar niet hoger. Ook dat is een hele kunst…
Een andere vertellende opa, Christian, vertelt ook graag verhalen aan de kleintjes. Hij verzint ze of leest ze voor uit de boeken van zijn kinderen ‘toen die nog klein waren’. Het is een plezier om naar te kijken, want als ex-leraar weet hij perfect hoe hij de verhalen kan aandikken met anekdotes en een vleugje wetenschappelijke uitleg. Want eens leraar, altijd leraar! Met aandacht voor het juiste evenwicht…
Samen op reis
De truc die Gerard heeft gevonden om quality time te delen met zijn vijf kleinkinderen is om samen een reis te maken op hun 10e verjaardag. Dat kan niet mislukken! Na de eerste drie, die dolblij terugkeerden van hun uitstap, is het dit jaar de beurt aan Jules, een enthousiast en bruisend kind dat dol is op zijn opa en zijn liefde voor fotografie deelt. Zijn gekozen bestemming? Barcelona. Ze tellen allebei de dagen af…
Twee oma’s voor één verjaardag!
Een gans weekend samen met zijn twee oma’s voor zijn 13e verjaardag – wat een geschenk! Toen ze met het voorstel kwamen, zei hij spontaan ‘ja’ en dat heeft hij zich niet beklaagd. Elliot kreeg alle aandacht die hij wenste. Hij werd verwend door zijn oma’s die al lang goed bevriend zijn en alles overhebben voor hun kleinzoon. Nul rivaliteit. Enkel liefde en niets anders! Ze verrasten hun kleinzoon met leuke en creatieve ideeën, zoals een museumbezoek, een spelletje pétanque, een bordspel, een paar leuke gesprekken en… een paar heerlijke wandelingen, ondanks de regen! Wanneer doen we dit over?
Lang leve de sport!
Catherine houdt van wandelen, maar kreeg onlangs weer de smaak te pakken van het tafeltennis! Daar wordt zij trouwens ook altijd aan herinnerd door Simon, haar kleinzoon van 7. Voor Catherine, die als kind vaak ‘pingpongde’ met haar broer, is het een terugkeer naar haar jeugd. Dank Simon, voor deze verjongingskuur! Hij wint altijd? Geen probleem. De interesses van Catherine liggen elders! Zij geniet van het bewegen.
De magie van de natuur
Sandrine moet nog oma worden, maar ze zit in gedachten vaak in haar kindertijd. Op blote voeten in de duinen, met een vergrootglas in de hand om het oneindig kleine te observeren, maar ook de stevige takken die uit een groepje bomen zijn opgeschoten en naar de onmetelijkheid van de hemel reiken! De nacht is bijna gevallen. Konijntjes rennen ademloos rond onder de bijna volle maan. Spreeuwen versterken elkaar in een oorverdovend concerto bij het zoeken naar een slaapplaats. ‘Wat is dit fantastisch!’, zegt ze. Ze zal dit bijzonder moment ongetwijfeld gebruiken in een volgend ontwerp3 en ze zal het ook als een zaadje inplanten bij haar toekomstige kleinkinderen, die ze ongetwijfeld een keertje zal meenemen voor een nachtje slapen onder de maan…
Het was een verkwikkende uitwisseling. Het was… opsierlijk! Haha, dit neologisme moest er gewoon even uit! Het werd uitgesproken tijdens een tv-programma en was bedoeld als zijnde ‘schitterend, sprankelend’! Hier zijn we dan, als fonkelende vuurvliegjes van de herfst! Bedankt, kleinkinderen!
Activiteiten voor twee:
– Elke 3e zaterdag van de maand organiseert Peggy Roberfroid een artistieke duoactiviteit. Thema van april: ‘Geluksbrengers en amuletten’ – In Natoye (Hamois) – laspirale.be
– Kleiworkshop met Cécile Rochus bij Ceramicart: intergenerationele duo-creativiteit door te ‘spelen’ met klei. In Vilvoorde. ceramicart.be
– Bijzondere wandeling in Ellezelles, in het land van heuvels en heksen, met voorstellingen van heksen, kobolden en weerwolven gemaakt door de kunstenaar Watkyne. ellezelles.be
De leukste berichten van Fifty & Me in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
Beeld © Shutterstock