Het kleine orgaan, de clitoris, uitsluitend bestemd voor het plezier, heeft een bewogen geschiedenis. Door de eeuwen heen werd het gewaardeerd, vervolgens vergeten en zelfs verguisd, voordat het in de 20e eeuw werd herontdekt.
De waardering die het verdient
De oude wereld kende het omdat Hippocrates (geboren in 460 voor Christus en gestorven in 377 voor Christus) het de ‘dienaar die gasten uitnodigt’ noemde. Voor de Griekse arts was de clitoris essentieel voor genot en voortplanting, omdat men in die tijd geloofde dat een vrouw een orgasme moest bereiken om zwanger te worden! Het was een kwestie van vloeistofuitwisseling. Op grond van deze niet-wetenschappelijke overtuiging – maar wie kan klagen? – aarzelden de Middeleeuwen niet om koppels advies te geven om ervoor te zorgen dat de vrouw tijdens de gemeenschap een orgasme kreeg, zodat een kind kon worden verwekt.
Onvruchtbare vrouwen werd zelfs aangeraden het kleine uitsteeksel in te wrijven en in te smeren met geparfumeerde olie. De clitoris werd dan gewaardeerd en gestreeld. In de 18e eeuw, de eeuw van de Verlichting en het libertinisme, werd hij bijzonder vertroeteld; de Franse arts en filosoof Julien Offray de La Mettrie noemde hem de ‘rozenknop’ in zijn in 1751 gepubliceerde essay L’Art de jouir. Maar de plaats van zoveel plezier was niet naar de zin van de morele 19e eeuw. De clitoris werd taboe. Sommige artsen raadden zelfs aan het te verwijderen om hysterie, masturbatie, wulpsheid en andere nymfomanie te voorkomen! Zo paste de gynaecoloog Isaac Baker Brown, president van de Medical Society of London, de ablatie – clitoridectomie genoemd – toe als behandeling van epilepsie, catalepsie en hysterie, zonder toestemming of begrip van de patiënt! Een misbruik dat ertoe leidde dat ze haar presidentschap en haar baan in het St Mary’s Hospital in Londen verloor. Maar excisie werd in de Verenigde Staten nog tot 1935 toegepast. Onder de anti-clitorale dwaasheden kunnen we de aanbevelingen noemen van John Harvey Kellogg (1852-1953), de uitvinder van graanproducten, die in zijn gezondheidsinstellingen in Battle Creek in de Verenigde Staten pleitte voor het aanbrengen van zuiver fenolzuur op de clitoris om vrouwelijke opwinding en duivelse masturbatie te kalmeren. In zijn sanatoria voerde de goede dokter zijn beroemde granen om de onanische vurigheid van zijn patiënten te kalmeren….
Erectie van de clitoris
Pas in de jaren 60 begonnen wetenschappers zich opnieuw te interesseren voor de clitoris. Dankzij bepaalde studies, waaronder die van de Franse gynaecologe Odile Buisson, die de algemene structuur ervan belichtte, weten we dat de clitoris veel meer is dan een klein rozenknopje dat uit het vrouwelijk geslacht komt, maar een orgaan van ongeveer tien centimeter dat in zijn algemene vorm op een bloem lijkt, en dat in zijn werking dicht bij die van het mannelijk geslacht ligt. Zijn buitenste deel is een kleine, uiterst gevoelige eikel, met daarop een kapje dat met een steeltje verbonden is met twee corpora cavernosa en twee vestibulaire bollen, de equivalenten van de corpora cavernosa en spongiosa van de penis. Net als bij het mannelijk geslacht, vullen de binnenste delen van de clitoris zich bij opwinding met bloed en worden rechtopstaand, groter en veranderen van kleur. Bij stimulatie tijdens penetratie leiden de diepe, innerlijke delen van de clitoris die de vagina omgeven tot een orgasme. De tegenstelling tussen vaginaal en clitoraal orgasme is dus achterhaald!
Er zijn net nieuwe ontdekkingen gedaan en we leren dat dit orgaan nog gevoeliger is dan we dachten. Men dacht dat de eikel alleen al zo’n 8.000 zenuwuiteinden had – ongeveer twee keer zoveel als de eikel van de penis – maar eind oktober, tijdens het congres van de Sexual Medicine Society of North America en de International Society for Sexual Medicine, maakten onderzoekers van de Oregon Health & Science University bekend dat de eikel van de clitoris meer dan 10.000 zenuwuiteinden heeft, 10.280 om precies te zijn. Ter vergelijking: de pols en de hand bevatten ongeveer 18.000 zenuwuiteinden. Chirurg Blair Peters, die de aankondiging deed, legde uit dat de ontdekking vrouwen zou kunnen helpen die genitale verminking of accidentele zenuwbeschadiging hebben ondergaan tijdens een labiaplastie. Of mensen die van geslacht veranderen en een falloplastie willen ondergaan.
De leukste berichten van Fifty & Me in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
Beeld © Shutterstock