stoppen verven

Béa Ercolini (58): “Stoppen met verven voelt als vrijheid”

Grijs gaan of stug blijven verven? Het is een dilemma dat Hamlet nog zou begrijpen. Toen de salons tijdens de pandemie werden gesloten moesten velen van ons voor het eerst in jaren hun echte haarkleur onder ogen zien. Na een gevoel van afkeer, mede dankzij de onterechte vooroordelen over grijs en wit haar, voelden velen van ons ook uiteindelijk de bevrijding om terug te keren naar onze… welja, roots.

Leestijd: 4 minuten

De 58-jarige Béa Ercolini, oprichtster en voormalig hoofdredactrice van de Belgische editie van ELLE, oprichtster van Beabee, een businessclub voor vrouwen gevestigd in Brussel, en zóveel meer, gebruikte eveneens de lockdown om de transitie van bruin naar wit in te zetten. En daar heeft ze geen dag spijt van gehad. De doorslag voor Béa was de bewondering om het boek dat haar vriendin Sophie Fontanel in 2017 uitbracht: Une apparition. In het boek schrijft de modejournaliste hoe een deel van haar omgeving het stoppen met verven afkeurde, waardoor ze zich met haar grijze haren net vrijer en sensueler is gaan voelen. Op datzelfde moment had Béa net een nieuwe man in haar leven (“sommige vrouwen wisselen van job, ik wisselde van man”). Er prijkte een witte haar tussen haar bruine lokken op een vakantie in Griekenland, waarna manlief die eruit trok en aan haar vroeg: “Wat is dit?” “Ik pakte de haar en zei dat ik het zo snel mogelijk weer zou verven.” “Maar waarom?”, vroeg hij zich af. “Dat is juist leuk!” Uiteindelijk kostte het haar drie jaar om alles eruit te laten groeien.

Wanneer ontdekte je je allereerste witte haar?

Ik was best jong: 23 jaar. Ik had heel donker haar, dus die ene witte haar ertussen viel op. Mijn lokken gingen direct in de verf en dat heb ik uiteindelijk tientallen jaren gedaan, op het einde zelfs elke twee weken.

Maar nu ben je dus gestopt met verven…

Inderdaad. Ik heb het eerst gewoon laten groeien. Als ik nu die foto’s terugzie… Ik snap niet dat ik zo naar buiten ging! Ik zag eruit als Cruella de Vil! Mijn kapster, Ivona van Salon Velasquez, zag de foto’s ook voorbij komen op social media en belde me op en zei: ‘Bea! We gaan dit kapsel niet langer zo laten!’ Ik belandde bij haar in de kappersstoel en ze paste de techniek van Jack Martin toe. Het duurde bijna de hele dag. We moesten alleen stoppen toen m’n haar gebleekt en ontdaan was van alle kleuring omdat het anders teveel beschadigd zou worden. Ik eindigde dus met een blond kapsel en witte uitgroei, maar dat zag er wel al ineens veel zachter uit. Daarnaast: ik wilde altijd al een keertje blondine zijn, dus het was een goede mogelijkheid die zich aandeed om een jaar blond te zijn (lacht).

 

Jack Martins techniek

Het begint met het gebruik van een kleurextractor om alle resterende kunstmatige kleur te verwijderen. Vervolgens wordt de grijze wortels intact gehouden en wordt de rest van het haar gebleekt. Vervolgens, en dit is de truc, wordt de nieuwe kleur gebaseerd op het natuurlijke grijspatroon van het haar. Er moet drie tot vier centimeter uitgroei bestaan, zodat het natuurlijke haar bestudeerd kan worden. Dat patroon wordt daarna nagebootst met verf, zodat de natuurlijke uitgroei niet te zien is.

Wat waren de eerste reacties die je kreeg? Voelde je dat ze oprecht waren?

Mijn twee beste vriendinnen waren erop tegen. Maar eigenlijk kreeg ik voor de rest uitsluitend terechte complimenten. Ook zorg ik dat m’n haar er heel gezond uitziet. Als ik op bepaalde manieren in het licht sta, lijken mijn witte lokken soms zelfs het licht op een bijzondere manier te vangen. En als ik een beetje make-up opdoe zie ik er ook zeker niet ouder uit. Eigenlijk maakt me dat ook helemaal niet uit: we worden allemaal oud. Mona Chollet beschreef dat prachtig in het boek Sorcières; de heks, een vrouwenhatende voorstelling die vaak eindigde op de brandstapel, kan volgens Mona Chollet dienen als een figuur van positieve kracht voor de hedendaagse vrouw. Deze archetypische figuur was namelijk precies wat een vrouw niet zou moeten worden: alleenstaand, zonder kinderen en herkenbaar aan haar rimpels en haar witte haren. En als ze met haar kennis en vaardigheden het terrein van mannen binnendrong, was ze opnieuw een heks. Een heel interessant boek waardoor je begint te snappen waarom vrouwen altijd zoveel moeite hebben gedaan om er jong uit blijven te zien.

Merkte je dat mensen ook bepaalde associaties maakten?

Sinds ik wit haar heb, is er altijd wel een lange, sterke jongen die helpt mijn zware fiets of koffer te dragen in het openbaar vervoer. Maar dat is alleen maar handig! (lacht).

En hoe voelt het stoppen met verven voor je?

Stoppen met verven voelt als vrijheid. En ik heb een natuurlijkere attitude, omdat ik geen chemisch product meer op m’n hoofd hoef te smeren. Zo’n product is niet goed voor de gezondheid, niet voor die van jezelf, die van de kapper en ook niet voor de planeet. Ik voel me beter geaard nu dat ik mijn haar niet meer hoef te verven. Het voelt tegenstrijdig om organisch te eten en tegelijk chemische middelen in m’n haren te smeren. Ik vind het ook weer een plezier in het leven om voor m’n haren te zorgen; elke avond verdeel ik een beetje kokosnootolie over de punten van m’n haar, iets wat ik nooit eerder in m’n leven gedaan heb. Het is net zoals het plezier beleven aan het doen van een skincare routine.

Heb je ook nog tips voor vrouwen die overwegen te stoppen met verven?

Luister naar je innerlijke stem. De dag dat je voelt dat je er klaar voor bent, ben je er klaar voor. Ik ben me er ook wel van bewust dat ik altijd aanmoedig om naar jezelf te luisteren, maar ik kan begrijpen dat wanneer je samenleeft met een partner die het absoluut niet ziet zitten, het een moeilijker verhaal wordt. Het is dan denk ik een kwestie van hem of haar eerst overtuigen. Er staan ontelbaar veel mooie foto’s online, op Pinterest en op Instagram, van trendy vrouwen met prachtige grijze of witte lokken. Zo kun je misschien de ander overtuigen – of jezelf, als dat nog nodig is. Ik heb wel het geluk gehad dat mijn man heel supportive was op dit vlak. Hij heeft me echt de moed gegeven om de stap te zetten. En ik heb er nooit spijt van gehad.

Dit interview verscheen in de voorjaarseditie van Fifty&Me, die nu in de winkel ligt. Wil je de rest van het interview lezen? Haal ‘m nu of abonneer.

De leukste berichten van Fifty & Me in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.


© Fiftyandme 2024