Wat wist je van Benoît Delépine en Gustave Kervern voor je met hen samenwerkte?
Jean Dujardin: “Ik kende Groland natuurlijk, en ik had een paar van hun films gezien, zoals Mammuth en Le Grand Soir. Trouwens, ik had hen tijdens de presentatie van Le Grand Soir ontmoet in Cannes, in 2012. Toen spraken we af dat we ooit zouden samenwerken… Tijdens de opnames van I Feel Good besefte ik weer wat ik altijd zo fijn aan hen vond: een vrijheid van toon, die subversief en poëtisch is, maar die altijd binnen een duidelijk afgebakend kader blijft. De cinema van Benoît en Gustave heeft iets artisanaals. Volgens mij is dat zeldzaam tegenwoordig.
In I Feel Good draait het om een Emmaüs-gemeenschap, niet ver van Pau…
J.D. “Dat dorp was een fantastische ontdekking. Niet alleen de plek zelf, maar ook en vooral de mensen die er wonen, en vooral de persoon dankzij wie het dorp bestaat: Germain. Het had allemaal ingewikkeld kunnen zijn, maar alles ging meteen vanzelf: de opnames verliepen in een heel warme sfeer, in nauwe samenwerking met de mensen die er wonen. Tijdens een weekend heb ik voor de opnamen begonnen Pau en de omgeving kunnen verkennen… Zonder die plek zou er misschien geen film geweest zijn. Of het zou een andere film zijn geworden. Voor Benoît en Gustave kwam een groot deel van de inspiratie vanuit het dorp zelf: een opslagplaats, een ingestort huis, een wagon… het bracht hen op ideeën.”
In I Feel Good kom je een beetje oud en versleten over…
J.D. “Dat is zo, en het hindert me totaal niet. In tegendeel. Ik heb trouwens toch geen problemen met mijn imago. Wat dat betreft doe ik mezelf toch telkens de das om. Ik wil op mijn personage lijken, niet op mezelf. Daarom vind ik het helemaal niet erg als ik er slordig en onverzorgd uitzie. Ik ben dikker geworden, en ik loop een beetje krom. I Feel Good is een film over mensen die doorleefd zijn en daar behoort Jacques, mijn personage, ook toe, al denkt hij dat hij heel anders is. Het leek me een goed idee dat zelfvertrouwen van Jacques een deuk te geven, hem wat kwetsbaarder te maken…”
Is Jacques anders dan de personages die je gewoonlijk vertolkt?
J.D. “Het maken van deze film was zo bijzonder omdat er een mix van uiterste precisie en vrijheid aan te pas kwam, maar het personage is niet zo anders dan andere rollen die ik gespeeld heb. Ik heb vaak idioten gespeeld die tot elke prijs willen slagen, die niet nadenken en dan in de problemen raken, omdat ze verkeerde dingen doen waar ze zich zelf niet van bewust zijn. Van Brice de Nice naar OSS117 en van OSS117 naar Jacques, het zijn maar kleine stapjes. Ik voelde me al snel thuis. Jean-François Halin, een van de schrijvers van OSS, heeft met Benoît samengewerkt aan Les Guignols voor Canal+, en ik merk dat ze dingen gemeen hadden. Er zijn woorden van Jacques die me bijblijven, net als sommige woorden van OSS 117…”
Hoe zou je de politieke, humanistische boodschap van de film samenvatten?
J.D. “I Feel Good is meer dan een komedie: ik zie het als een ‘dramedy’ waarin een duidelijke boodschap doorklinkt. Dat vind ik zo interessant, die dubbele bodem, meer dan gewoon maar mooie woorden… Om het samen te vatten: het gaat niet zomaar om twee tegengestelde werelden, de oude en de nieuwe, dat zou te karikaturaal zijn… Ik denk dat Benoît en Gustave gewoon vorm wilden geven aan wat er in de Emmaüs-gemeente gebeurt. I Feel Good blijft heel dicht bij de sfeer van de gemeenschap. Die is als een vergrootglas, dat de wereld waarin we leven herinnert aan hoe het ook anders kan. De film vindt het heet water niet uit: Benoît en Gustave willen gewoon een universum laten zien dat bestaat, dat uitstekend functioneert en dat een voorbeeld is van samenhorigheid en een gemeenschap die zichzelf leidt. Dat is bewonderenswaardig in deze tijd.”
Het verhaal
Monique staat aan het hoofd van een Emmaüs-gemeenschap in de buurt van Pau. Na enkele jaren niets van zich te hebben laten horen, komt haar broer Jacques terug. Jacques is een nietsnut die één grote obsessie heeft: een formule ontdekken om rijk te worden. De film gaat niet alleen over familieleden die elkaar terugvinden, maar ook over twee werelden die botsen… De rest zie je in de bioscoop.