Dat doet ze door onder meer gesprekken te voeren met change makers in de modellensector, haar job als mindfulnesscoach en ook haar rol als jurylid in de realityreeks ‘Belgium’s Next Topmodel’ die de afgelopen periode in op Streamz werd uitgezonden. In het programma probeerden 20 jonge mensen een modellencarrière op te starten, waarbij ze worden bijgestaan door Knuts haarzelf. Ze wil haar levenslessen meegeven en het belang van mentale welzijn onderstrepen; iets dat Hannelore niet altijd heeft gekend tijdens haar carrière. “Ik was vroeger ook wel met mentaal welzijn bezig, maar dan in m’n eentje op m’n hotelkamer. Ik was altijd de balans aan het zoeken in het omgaan met afwijzing, eenzaamheid en jaloezie. Ik zocht alles alleen uit.”
Fifty & Me: Je bent dus al vanaf jonge leeftijd intensief bezig met mentaal welzijn.
Hannelore Knuts: Absoluut. Tijdens mijn studie fotografie in Antwerpen heb ik er zelfs nog aan gedacht om te switchen naar psychologie. En in mijn carrière als model was het denk ik ook noodzakelijk om over dit onderwerp na te denken. Sterker nog, mensenkennis is een van de kwaliteiten die je als model moet hebben. Je moet dingen kunnen relativeren, jezelf continu in vraag kunnen stellen en om kunnen gaan met jaloezie, anders vreet het aan je. Ik ben meer dan de meesten denken met psychologie bezig geweest. En omdat ik zoveel alleen ben geweest, had ik tijd genoeg om daarover na te denken. Het is pas sinds kort dat we ook dingen online kunnen opzoeken.
En toen ben je ermee verder gegaan?
Inderdaad. Ik heb niet alleen kennis ontwikkeld hierover door ervaring, maar ook door verschillende cursussen in mindfulness en mediteren. Dat was op aanraden van mijn therapeut na een zware periode in mijn leven met een scheiding en het overlijden van mijn moeder.
Kun je ons ook vertellen over je terugkeer naar België na een succesvolle carrière in New York City?
Ik heb altijd heel graag in New York gewoond. De energie daar past heel goed op de weegschaal met mijn karakter van België. Dat was de juiste comptabiliteit. Maar de stad maakte mijn persoonlijke tegenslagen ook een stuk zwaarder. Daarom heb ik beslist om toen terug te keren naar Antwerpen, de stad waar ik na mijn middelbaar naartoe ben verhuisd. Achteraf zie ik in dat dat niet slecht was, maar ik heb het moeilijk gehad om terug te komen. New York zal altijd een deel van mijn leven blijven.
Wat zijn nu je doelen als het gaat om je carrière en betrokkenheid bij de modewereld, nu je een nieuwe fase van je leven ingaat?
Modellenwerk zal ik nooit opgeven. Maar ik wil er wel strategischer over na gaan denken. Ook omdat ik een 8-jarig zoontje heb. Ik ben ook geen 20 meer, dus ik heb geen zin meer in die last minute levensstijl en holderdebolder op een vliegtuig te springen. Daar ga ik dus bewuster mee om. Ik wil nu graag mijn carrière en mijn ouderdom gebruiken om anderen tips te geven over hoe het ook aangepakt kan worden.
Gracieus ouder worden gaat vaak gepaard met veranderingen. Kun je ons vertellen hoe je omgaat met veranderingen in je uiterlijk terwijl je nog steeds actief bent in de industrie?
Ik ben natuurlijk heel fel geconfronteerd met ‘ouder worden’. Ik heb door de jaren heen ook wel een vorm van body dysmorphic ontwikkeld. Dat is een fenomeen waarbij je een afwijkend idee hebt van je eigen lichaam; je vindt jezelf bijvoorbeeld te dik, terwijl anderen dat helemaal niet zo zien. We leven nu ook eenmaal in een wereld waar we gebombardeerd worden met ‘perfectie’. Daarover kan ik alvast verklappen: mensen denken vaak dat ik als model ‘het perfecte leven’ en ‘het perfecte maatje’ heb ervaren, maar dat is helemaal niet de garantie voor geluk.
En hoe vind je het om ouder te worden in het algemeen?
Vroeger heb ik het ouder worden altijd fijn gevonden. Maar ik denk dat het in mijn geval vooral was om het feit dat ze me serieuzer zouden nemen als ik wat jaren achter de kiezen had. Ik werd uiteindelijk toch vaak als ‘het domme model’ afgeschreven. Een paar jaar geleden heb ik het wel even moeilijk gehad. Ik stond op een schakelpunt toen ik 45 werd. Ik moest mezelf heruitvinden en ik wist niet goed hoe. Tot ik naar een concert van Grace Jones ging. Zij is 75 en ze stond daar nog in volle glorie spagaten te doen! Ik realiseerde me: ik heb nog alle tijd! Het heruitvinden is nu een soort tweede puberteit geworden. Ik durf nu meer dan ooit om speelser te zijn. Op mijn bucketlist staat nu bijvoorbeeld dat ik nog een keer met een band wil meezingen op een podium. En dat terwijl ik niet eens kan zingen. Ik durf nu wilder te dromen.
Het klinkt alsof je je nu minder aantrekt van wat anderen denken.
Juist. Er gaan altijd mensen zijn die commentaar hebben. Maar er gaan ook altijd mensen zijn die altijd met je mee zijn en de beste cheerleaders zijn. Ik heb ook gemerkt dat hoe minder je bezig bent met wat mensen van je vinden, hoe schoner de groep mensen rondom je wordt. Want jij bent echter, dus je trekt ook mensen die bij je ‘echte ik’ passen. Die klik is zoveel oprechter.
Je kunt het dus omarmen nu.
Zeker. Ik kom nu in een grote schone club van oudere dames. Dat is zo inspirerend. Je kunt je ineens identificeren met vrouwen waar je vroeger altijd tegenop keek, maar die toen nog niet je leefwereld zaten. Nu wel, en dat kunnen ook vrouwen zijn die al gestorven zijn. Dan denk ik terug aan momenten waarop zij iets geweldigs hebben neergezet, en dan realiseer ik me dat ik nu op diezelfde leeftijd ben.
Wat zijn voorbeelden van zulke vrouwen voor jou?
Het zijn er veel! Om één te noemen: Tina Turner. Het is geweldig hoe zij dingen heeft aangepakt in haar leven. En recenter: Sinéad O’Conner. Dat zijn heel inspirerende dames en ik kom steeds dichter en dichter bij hun groep en dat is fantastisch.
En dan moet die fase zelfs nog van start gaan!
We hebben alle tijd! Mijn tante en haar man zijn nog maar rond hun 70e, en zij gaan nog elk jaar naar Tomorrowland en de opening op Ibiza. Die staan dan de hele dag te dansen! En thuis ook. ‘Ouder worden’ is nu sowieso anders dan vroeger. Toen dachten we misschien: ik ben nu zo oud, dus ik moet me nu zo gedragen. Nu is het: ik heb nu deze leeftijd, en ik doe gewoon wat ik wil. Natuurlijk ben ik wel altijd bewust aan het bijleren, maar er zijn geen regels meer en die connotatie die we kennen past niet meer. Daar ben ik heel dankbaar voor in mijn carrière: ik heb veel mogen reizen en daardoor heb ik een hele open blik en geen angst voor het onbekende.
Welk advies zou je willen geven aan je vroegere zelf?
Heb maar vertrouwen in jezelf en in de flow van de dingen. Als je vanuit de juiste intentie handelt, houdt dat z’n eigen in stand. Mijn carrière is altijd goed geweest, maar ook onzeker. Ik weet nog altijd niet wat ik volgende maand ga doen. Maar je moet vertrouwen hebben. In het Engels kunnen we dat zo mooi zeggen: don’t chase, but attract. En zeg alleen ja op de dingen die echt juist voelen. Dan levert het ene het andere op en zo blijft de trein bollen. Heb gewoon vertrouwen.
Nog één laatste vraag, die misschien ook wel wat eigenbelang heeft: hoe behoud je jouw jeugdige huid?
Geluk, genen, veel lachen en liters water per dag drinken. En blijven bewegen; ik dans in de keuken en sinds kort ook krachttraining. En ik doe aan rood licht therapie met zo’n grappig masker! (lacht). Iemand raadde me dat aan en het lijkt wel te werken. En wat bij mij heeft geholpen: niet teveel op alles letten. Je hoort altijd: dit mag je wel eten, dat niet. Dit moet je zien, dat niet. De stress die dat oplevert weegt niet op tegen de effecten. Het is toch altijd iets anders. Luister gewoon vooral naar je eigen lichaam. En boven alles: hou van jezelf, dan zal je van nature ook goed voor jezelf zorgen.
De leukste berichten van Fifty & Me in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
Beeld © Kaat Pype