Asad Raza werd lid van de Boghossian Stichting in december 2015 en is er nu artistiek directeur. Op 13 mei vond de opening plaats van ‘Répétition’, de eerste tentoonstelling in de Villa Empain. Life Magazine maakte van de gelegenheid gebruik om de grote naam binnen de hedendaagse-kunstwereld te ontmoeten en te peilen naar zijn ideeën.
Door Sybille Wallemacq
De Amerikaan Asad Raza werd geboren in Buffalo, een stad in de staat New York dichtbij de Niagarawatervallen. Zijn leven is een parcours van diverse ervaringen: van New York ging hij naar Berlijn en naar Brussel, waarbij hij zich steeds meer toespitste op kunst en artistieke ervaringen.
‘Répétition’ is ontwikkeld als een systeem waarin beelden, objecten en lichamen bewegen: een evolutieve tentoonstelling. Nu al ziet de expo er niet meer hetzelfde uit als bij de opening. De scenografie wordt immers dagelijks veranderd door ‘co-curatoren’ die de opzet van de expositie steeds wijzigen. Deze veranderingen worden aangebracht terwijl de tentoonstelling open is voor bezoekers waardoor zij zelf de dialoog kunnen aangaan met de gastheren en -vrouwen en zo misschien zelf kunstenaar kunnen worden.
Asad Raza kende Life Magazine nog niet, maar vindt het een zeer interessant concept. Ja, want wat als het leven nu pas begon bij 50? ‘Dat zou mooi zijn’, antwoordde hij. Onze ontmoeting is dus doorspekt met verwijzingen naar die generatie.
Wie bent u, meneer Raza?
Asad Raza: ‘Ik doe verschillende dingen in het leven, zoals iedereen. Ik ben artiest, producer, schrijver,… Ik neem alles aan wat op mijn pad komt en me interessant lijkt. Na mijn studies literatuur en film ben ik professor, journalist en politiek activist geworden. Daarna werd ik steeds meer aangetrokken door kunst en artistieke projecten. De eerste waren als producer, dikwijls met Tino Seghal (Engelse kunstenaar die in Berlijn woont, red.) die één van mijn belangrijkste medewerkers is. Daarna werkte ik nog samen met anderen, en nu doe ik het alleen. Voilà, dat is denk ik wie ik ben…’ (lacht)
Welke ‘mini-revolutie’ heeft u teweeggebracht binnen de Boghossian Stichting?
‘Een revolutie doet meestal denken aan een regime omverwerpen. Ik wil dan ook geen ‘mini-revolutie’ ontketenen, want wat men voor mij hier gedaan heeft, is goed! Ik wil vooral kleine wijzigingen aanbrengen – een beetje meer van dit of van dat – zonder alles weg te gooien. Uit de geschiedenis is dikwijls gebleken dat een revolutie alleen maar leidt tot een contrarevolutie en dan komen alle oude gewoontes alleen maar sterker terug. Het idee om alles uit balans te brengen, vind ik een beetje onvolwassen en mijn bedoeling is dus meer die van een 50-jarige, het is braver. Het is niet nodig om alles af te breken, want dat maakt het alleen maar moeilijker om het weer op te bouwen door alle tegenreacties. Je kan beter zaken gewoon aanpassen, dat zorgt voor een veel meer ingrijpende verandering.’
U baseert uw werk op de relatie tussen het publiek en de objecten, tussen de mensen onderling en de werken onderling, enz. Kunt u daar iets meer over zeggen?
‘Eerst en vooral geloof ik niet dat kunst zich beperkt tot objecten bij een tentoonstelling. Ik denk dat moderne kunst steeds verder gaat, meer in de richting van globale performances. Volgens mij moeten we kunstinstellingen niet langer beschouwen als statische presenteeroorden, maar als plaatsen die zich lenen tot nieuwe interacties tussen de mensen. Voor deze show (Répétition, red.) heb ik dus een concept bedacht waarbij de expositie steeds verandert in de loop van de drie maanden dat ze te bezichtigen is. Die veranderingen zullen worden aangebracht door de gasten die elke dag de installaties zullen wijzigen, de werken van plaats veranderen en ze herschikken. Zo zal de show na verloop van tijd een heel ander karakter krijgen.’
En denkt u dat de bezoekers zo ook zullen terugkeren?
‘Ik heb geen flauw idee. Ik probeer gewoon een situatie te creëren die ik interessant vind. De expositie van statische objecten is een model dat gebaseerd is op het idee van beeldhouwwerken, van onveranderlijke werken. Ik geloof dat er meer leven moet zitten in een tentoonstelling. Het moet een organisme zijn dat verandert, voortdurend evolueert, groeit en leert.’
Répétition
Van 13 mei tot 21 augustus 2016
Boghossian Stichting – Villa Empain
Franklin Rooseveltlaan 67
1050 Brussel