Vertel, wat is jullie verhaal. Hoe is Schoonheidsinstituut Baïne ontstaan?
Ine (30): Omdat mijn moeder al eerder dan ik in de schoonheidsbranche werkte, groeide ik op in een beautywalhalla met tal van interessante zalfjes en crèmes. Enorm fascinerend vond ik dat. Het was dan ook geen verrassing dat ik in het middelbaar voor een richting koos om in haar voetsporen te treden.
Rita (56): Ik heb niet altijd in de beautysector gewerkt. Nog voor Ines geboorte werkte ik als chef-kok. Zoals de mentaliteit vroeger was, verwachtten mijn ouders van mij om voor een studie met zekerheid te kiezen. En de beautysector was dat volgens hen alvast níet. Toch bleef het altijd kriebelen en was het uiteindelijk mijn man die me over de streep haalde om mijn droom alsnog achterna te jagen. De plannen om een zaak te starten waren in volle gang, tot hij in 1996 verongelukte en het emotioneel en financieel niet meer haalbaar was.
I: Mijn moeder droeg de zorg voor mijn zus en mij – wat ik enorm respecteer – en was daardoor gedwongen om bij een grote firma aan de slag te gaan en zekerheid voor ons te garanderen.
R: Inderdaad. Het verlangen om een eigen beautysalon te starten bleef wel altijd. Op het sterfbed van mijn moeder vertelde ze me spijt te hebben om deze richting te verbieden en heeft ze me alsnog haar zegen gegeven om ervoor te gaan.
Ze zeggen: houd privé en werk gescheiden. Is dat soms niet lastig?
R: Dat is heel lastig! Je hebt allebei je eigen visie en mening en dat heeft wel voor gezorgd dat het in het begin niet van een leien dakje ging. Na een intensieve training met twee business coaches hebben we elkaars zwakke en goede punten leren kennen. Sindsdien weten we: alles betreft technologie wordt doorgeschoven naar Ine, omgekeerd is klantenadvies juist mijn sterkste kant.
Benoem van elkaar: welke eigenschappen van de ander vullen die van jou aan op werkgebied?
I: Ik ben best jaloers op mijn moeders zelfverzekerdheid. Ik heb ook kennis van zaken, maar soms niet genoeg vertrouwen om dat op mensen over te brengen. Als ik dat dan eens probeer, geeft mama me dan ook heel lief een complimentje.
R: Het gebrek aan technologische kennis ervaar ik als een gemis. Tegelijk ben ik wel apetrots dat mijn dochter daar wel heel behendig in is. Dat is misschien net het leuke aan onze samenwerking: we zijn twee personen met heel veel sterke punten, maar ook met wat zwakke punten. Maar juist mijn zwakheid is haar sterkte, en dat kleine zwakke puntje van haar, daar ben ik net heel sterk in.
Wie is de baas van jullie twee?
I: Mama!
R: Als het om eindbeslissingen gaat, hak ik meestal de knoop door. Maar wel altijd in onderling overleg, toch?
I: Dat wel. Misschien ook wel omdat mijn moeder alvast met de zaak gestart was en ik er na mijn studie pas fulltime in ben gerold. We denken er wel eens over na: als ik de zaak op een gegeven moment overneem, zou ik dan dezelfde beslissingen maken?
R: Toch denk ik niet dat we daar al te veel over na hoeven te denken. Ik heb van mijn dochter gehoord dat ik nog zeker twintig jaar moet blijven meedraaien – dat is dus tot mijn 75e! Maar eerlijk? Ik zie mezelf dat ook nog wel doen. Ik doe mijn job nog veel te graag en sta nog dagelijks van 07.30 tot 22.00 met veel plezier in het salon.
I: Ik niet hoor! Ik heb nog een zoontje van 5 jaar. Ik heb wel ambities, maar vind niet dat mijn gezin daaronder mag lijden. Dat probeer ik mama dan ook subtiel uit te leggen. Vroeger luisterde ze daar niet naar, maar tegenwoordig hebben we dankzij onze samenwerking al zoveel over elkaar geleerd dat ze dat nu wel begrijpt. Je hoort het alweer: we zijn als water en vuur, maar dat maakt het net heel boeiend.
De leukste berichten van Fifty & Me in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
Beeld © Emmanuel Laurent