“Rest wil niet mee”
Welja, mogelijk wel. Het aantal verklaringen dat de euro “onnodig sterk” is, “de Europese export bemoeilijkt” en “op de te lage (jawel!) inflatie weegt”, nemen immers toe.
Zeg vooral niet: “Investeren in deviezen, dat is te riskant”. Neen, wat riskant is, is dat men zijn bezit niet diversifieert.
Soms heeft dat ook effect. Dat zagen we na de G 20 begin april. Maar al snel nemen de markten weer de bovenhand. Dit bewijst dan ook dat de actie toch vooral daar gebeurt.
Het probleem is immers – Jacques Brel zong daar trouwens ook al over – “c’est que les autres veulent pas”. De rest wil niet mee. Opdat de euro zou dalen, moeten dollar en yen stijgen. Maar noch de VS (vooral niet), noch Japan wil zijn munt zien stijgen, terwijl dat het automatische gevolg zou zijn van een dalende euro. Dit alles doet denken aan het begrip relativiteit zoals in dit voorbeeld: hoe snel ga je wanneer je in een TGV op topsnelheid tegen de richting in gaat rennen?
Er lijkt zich evenwel een consensus te ontwikkelen rond de mogelijke daling van de euro en wel op deze manier. Als de euro daalt, gaan de andere munten stijgen – en uw investeringen en deviezen ook. Waarom niet anticiperen? De meeste beleggingsadviseurs vinden dat zelfs in een basisportefeuille de buitenlandse deviezen in de meerderheid moeten zijn – in naam van de diversificatie. Als dat (nog) niet het geval is: waar wacht u dan nog op? Dat de euro weer stijgt? Dan is het wellicht te laat en kost de diversificatie u maximaal.