‘Midnight Dome’
Vanuit Whitehorse draaien we de weg op naar een absolute must: Dawson City. Het betekent 500 km rijden, maar dat vinden we niet erg. Alleen al de rit over het asfalt, met af en toe een benzinestation en een hotel – zonder de schitterende uitzichtpunten te vergeten – is een unieke belevenis. Het is bloedheet wanneer we na de middag Dawson City bereiken. Het typische en rumoerige Downtown Hotel, in rood hout en met een dak dat uitsteekt, en het chroom van de grote Amerikaanse auto’s die stofwolken doen opwaaien, schitteren in de zon. Een mysterieuze pianist met een pet op leeft zich helemaal uit op de oude piano van de saloon. De jazzy deuntjes zijn tot ver te horen. Het pittoreske en heldere houten decor ademt een legendarische nostalgie uit.
Van een pleisterplaats met enkele bescheiden houten barakken groeide Dawson City destijds in amper twee jaar uit tot een Far Weststadje met telefoon, stromend water en stoomverwarming. Aan de basis lag de grootste goldrush die de wereld heeft gekend. De duizenden mensen die er op zoek gingen naar goud waren geen cowboys, maar landbouwers, houthakkers, eenvoudige arbeiders, enz. In hun zog rezen de bars, hotels, theaters, banken en bordelen uit de grond. Een lokale krant berichtte er over de plaatselijke actualiteit. De naam Dawson City galmde over het hele continent. Overdag werkten de meeste arme duivels zich te pletter om hun rijke dromen in vervulling te doen gaan. ’s Avonds verdronken zij hun ellende, speelden roulette en duwden chips over het laken, keken hun ogen uit bij de optredens van de French cancan, waar de danseressen hun rokken zo hoog lieten opveren dat de doodvermoeide mannen hun ogen niet geloofden…
Wat er overblijft van dit centrum van de goldrush? Een historisch decor met 17 gerestaureerde gebouwen waar traditioneel geklede gidsen de deuren openen. Een schoepenboot, getuige van de pionierstijd, en een theater waar opgesmukte dames met glinsterende jurken en visnetkousen de avonden opfleuren, zodat het beeld van de arme, gehurkte gouddelver, met zijn zeef in het koude water, toch wat naar de achtergrond wordt gedrukt.
De Yukon beleeft dus nog altijd zijn goudrush, maar dan zonder de rush. De rivier roept nog altijd verhalen en belevenissen op van al die ongelukkige en ontwortelde pioniers. Elke zomer, meer bepaald in juni, verzamelen de bewoners er op de berg van middernacht, de ‘Midnight Dome’, om er te feesten op de dagen waar de zon niet ondergaat. Op die top applaudisseren de mensen voor de zonnegod die aan de horizon wegzakt en de Yukonrivier bloedrood kleurt, om vervolgens ogenblikkelijk speels en zwierig herop te veren. Het lijkt toverkracht, maar dat is het niet. Het is gewoon een van de vele unieke ontheemdende accenten in dit meest noordwestelijk gelegen deelgebied van Canada.
Hoe erheen?
Van juni tot september zijn er wekelijks vluchten zonder tussenlanding vanuit Frankfurt naar Whitehorse. Tickets vanaf 900 euro. Whitehorse ligt op 2375 km van Vancouver (Brits Columbia) en op 1134 km van Anchorage (Alaska). Al reken je ter plaatse niet in kilometers, maar wel in uren en minuten. Meer weten? www.tourismeyukon.ca