West-Corsica: ongerepte schoonheid tussen zee en hooggebergte

Leestijd: 4 minuten

West-Corsica heeft een opmerkelijke kustlijn. Van de kerken van Cargèse tot de inhammen van Piana: deze pittoreske reis voert van hoog naar laag en van de bergen naar de zee.

life-magazine3

We hebben Ajaccio nog maar net verlaten of de weg trekt zich in lussen. De auto klimt en daalt door een subliem panorama. Het asfalt schittert. Insecten dansen in de zon terwijl de zachte lucht zich volzuigt met lentegeuren. De combinatie van duizenden soorten maquis, de ontluikende bloemen van mirte en tijm. “Ik had het u voorspeld dat u verliefd zou worden op Corsica”, lacht Stéphane, een van de bevlogen persattachés van dit vrolijke eiland en overtuigd van diens universele verleidingskracht.

 life-magazine1

De trip voert naar het westen van dit paradijs dat door kristalhelder water wordt omgeven: richting Cargèse. De hemel smelt in onze ogen, met een smetteloos blauw dat aan de zomer doet denken. Na elke bocht de reflex: verdorie, wat is het hier mooi! Brutale schoonheid, gebeeldhouwd door een voorwereldlijke watervloed. Want de zee is nooit ver weg. Je voelt ze ademen tussen de schaduw en het licht. Je ruikt de branding op de rotsen en de geweldige kracht van de golven die dit prachtige landschap mee hielpen scheppen.

We zijn dus op weg naar Cargèse, ook wel eens het “Griekse dorp” genoemd, met twee kerken die elkaar aankijken: een Rooms-Katholieke en een Griekse. Elke kerk staat op een kaap met uitzicht op zee. Het is een dialoog van kerken met verschillende interieurs. Barok met “trompe-l’oeil” decoratie voor de Rooms-Katholieke. Bij de Griekse valt vooral de iconostase op: een wand samengesteld met iconen. Het herinnert ons eraan dat Corsica zijn deel heeft gehad van buitenlandse invallen, vooral dan uit Griekenland, maar ook uit Genua. In de Griekse kerk weerklinken meerstemmige gezangen. Een viertal mannelijke koorzangers zijn aan het repeteren. Plots ervaar je hoe de insulaire ziel van de plaatselijke bevolking, die fundamenteel rebels en onafhankelijk is, er als het ware gaat zweven tussen de ontelbare roerloze engelenbeelden.

 life-magazine2

We ontdekken een diep in zichzelf gekeerd en pittoresk Corsica met zijn afwisseling van kleurrijke havens, inhammen die aarzelen tussen blauw en smaragdgroen, met rotsachtige kalkstenen kliffen. Wanneer de groene lentemoeheid dit land overneemt, daalt er over dit geaccidenteerde landschap een oneindige vrede neer die zich versterkt weet door de zee; een tessituur die elke schrijver en schilder ter wereld heeft geïnspireerd.

Van alle eilanden in de Middellandse Zee is Corsica het meest bergachtige. Vandaar dat wordt gezegd dat dit een berg is die uit de zee is opgerezen. En dat in de plooien van zijn vulkanische en rotsachtige rok dat heerlijke, wilde leven is ontstaan.

Daags daarop lunchen we op het strand. In Corsica stap je in een oogwenk over van het stuifwater aan de zee naar de prikkelende lucht van het hooggebergte. Zoals we zelf kunnen ervaren. Na dat luxe-tussendoortje, met langoest op het menu, stappen we terug de auto in voor de verkenning van een reliëf met zaagtandprofiel. “Dit moet je zien bij de ondergaande zon”, had de gids ons verteld op de weg naar de inhammen van Piana, halfweg tussen Ajaccio en Calvi.

 life-magazine4

Een halfuur later is het verrassingseffect er: plots en brutaal. “Even stoppen, graag!” We stappen uit en sperren onze ogen open. De smalle weg kronkelt door roodoranje rotsen. Het lijkt wel alsof ze met een bijl zijn uitgehouwen of met de botte beitel gesculpteerd. De zonsondergang doet dit kantwerk van graniet, dat zich tot in de zee uitstrekt, helemaal ontploffen. Guy de Maupassant beschreef deze bizarre contouren van roze rotsen, gemarteld, gekromd, uitgehold door de tijd, bloedend onder het laatste licht van de schemering. Het is nu 10 minuten geleden dat we uit de auto zijn gestapt om dit unieke landschap te ontdekken dat ons aan een Amerikaanse canyon doet denken. We krijgen maar niet genoeg van het exotische in deze schitterende prentbriefkaart van Corsica dat in het Unesco werelderfgoed is opgenomen.

Vanaf de weg heb je een onbelemmerd uitzicht, met in de verte de zee met hoge riffen waar wolkenslierten aan vasthangen, als waren het hemelse vlaggen. Om optimaal van het decor te genieten, moet je een glas lokale wijn drinken aan de bar van de “blauwe rotsen”, waarvan het lager gelegen terras lijkt opgehangen tussen ontelbare uitstekende pieken.

Bij onze terugkeer naar het dorpje Piana hadden we het gevoel dat we iets unieks hadden mogen aanschouwen; iets van een onvoorstelbare schoonheid. En omdat we van de zee houden, willen we beslist ooit weer terug naar dit eiland van de schoonheid.

Comité régional du tourisme de Corse:
Tel: +33(0)4 95 51 77 77
Sitewww.rendezvousenfrance.com
www.visit-corsica.com



© Fiftyandme 2024