We signaleren in onze vrouwelijke natuur enkele bijzondere troeven.
Tekst Anne Wislez
1. Meer verbinding en meer extase
Ria Beyens: ‘Vrouwen vertonen biologisch bepaalde verschillen met mannen. Wat het zenuwstelsel betreft, hebben vrouwen bijvoorbeeld een andere bedrading in de hersenen en het bekken. Er is bij vrouwen ook een sterkere koppeling tussen de seksuele organen en het hoofd. En het hormonaal stelsel werkt anders. Tegenwoordig gebeurt bijvoorbeeld veel onderzoek naar het hormoon oxytocine, een gigantisch belangrijk hormoon dat aanzet tot verbinding. Dat wordt ook door mannen aangemaakt, maar meer door vrouwen. Zulke verschillen maken dat vrouwen bijvoorbeeld gemakkelijker verbinding kunnen maken, dat ze meer toegang hebben tot het intuïtieve, maar bijvoorbeeld ook tot extase.’
2. Meer voeling met ‘het leven’
Ria Beyens: ‘Eigenlijk weten vrouwen weinig over hun lichaam. Ook over hun vruchtbaarheidscyclus. Aspecten daarvan, de maandelijkse bloeding en de humeurschommelingen bijvoorbeeld, vinden we als vrouw vaak ook maar iets vervelends. Terwijl die cyclus ons in feite een bijzondere meerwaarde geeft: het maakt dat we als vrouw voeling krijgen met het cyclische van het leven. De vrouwelijke cyclus kent een inwaartse en uitwaartse beweging. In de natuurlijke creatie van leven krijg je een periode van opbouw en daarna van afbraak. Het begint elke maand ook weer opnieuw. Het is van ontzettend grote waarde om die beweging te kennen, te beleven en te waarderen. Waarom? Omdat het leven op zich ook zo is. Ook de natuur beweegt in cycli. Vrouwen hebben een uitzonderlijke verbinding met het grotere geheel en het leven op zich. Eigenlijk zijn we levende metaforen van hoe het leven in elkaar zit. Het leven gaat op en neer, in cycli, en wij léven dat. In ons lichaam. Wij moéten dat leven, willen of niet. Dat is onze natuur.’
3. Meer zin voor duurzaamheid
Ria Beyens: ‘Als je die cyclische beweging kan meenemen in een maatschappij, krijg je duurzaamheid. Als je op die basis een economie kan creëren, ga je niet streven naar eeuwige groei, zoals er nu gebeurt – en wat niet houdbaar is. Vanuit die cyclus weten we namelijk dat er bij het creëren van iets altijd weer een moment van terugplooiing en herbronning moet zijn. Evaluatie, rust, om weer verder te kunnen. Net als in de natuur, ook daar is het niet eeuwig zomer. Dat cyclische besef is in een notendop wat vrouwen aan de maatschappij en de wereld kunnen schenken. Op dit moment lopen we daar gigantisch en op alle mogelijke manieren aan voorbij. Ook vrouwen. Vrouwen hebben over het algemeen nog weinig voeling met die natuurlijke bewegingen in hun lichaam. Dikwijls nemen ze ook contraceptie waardoor de natuurlijke cyclus verstoord wordt. Of ze nemen de pil door, en bloeden niet meer. Als je nooit hebt geleerd wat die vrouwelijke cyclus als kracht voor je betekent en wat dat voor een maatschappij kan betekenen, dan zijn je menstruatie en je hormonale cyclus alleen een vervelend iets wat je belet om, zoals een man, steeds maar rechtdoor te gaan, en alleen maar te ontwikkelen en te groeien. De meeste vrouwen zien hun vrouwelijkheid als iets wat hen tegenhoudt, niet als een meerwaarde. Terwijl zij juist het antwoord in zich dragen voor wat nu in de wereld spaak loopt.’
4. Meer oog voor (on)evenwicht
Ria Beyens: ‘Een andere onbekende en onbeminde troef van de cyclus is dat vrouwen in hun menstruatieperiode extra gevoelig zijn. Ze zullen dan gemakkelijker huilen of uitschieten, kwaad worden, grenzen trekken … Voelen ze zich een week later weer rustiger, gaan ze twijfelen over hun gedrag: had ik dat nu wel moeten doen? Kwam het niet gewoon door mijn hormonen? Vrouwen voelen zich op zulke momenten vaak bedrogen door hun cyclus. Ze ervaren die wisselvalligheid als een lastig iets, terwijl het eigenlijk juist hun kracht is. Want het is juist dankzij die gevoeligheid dat ze kunnen ervaren – vaak vóór anderen het zien – dat er dingen aan het misgaan zijn, uit evenwicht raken, aangepakt moéten worden. Inzichten die veel onheil in de toekomst kunnen voorkomen. Vrouwen zijn vaak de eersten die signaleren dat dingen mislopen. Zij zijn door hun gevoeligheid de spreekwoordelijke kanarievogeltjes in de mijn. Willen we meer inzetten op preventie en zo problemen en kosten voorkomen, dan kunnen juist vrouwen door hun gevoeligheid daarin een belangrijke rol spelen.’
Artikel gepubliceerd in Psychologies