Madonna zette een paar decennia geleden de toon en sindsdien lijkt het wel alsof de ene ‘seksgodin’ na de andere zich reveleert. En toch is het stevig zoeken naar de echte vrouwelijke seksuele energie. Want wat definieert die zinderende vrouwelijkheid precies? En zoeken we ze wel op de juiste plaats?
Tekst Anne Wislez
Wat is seksuele energie?
Seksuele energie is vitale energie die door de seksuele organen, de nieren en de hormonale centra opgewekt wordt en daarna via de wervelkolom en het zenuwstelsel over het lichaam verdeeld wordt. Zo vormt het een soort circuit dat door je lichaam stroomt. En niet alleen wanneer je vrijt.
Kathleen Zwakhoven: ‘Het is een soort motor. Eigenlijk is het de energie die je nodig hebt om iets te verwezenlijken in je leven. In de Chinese geneeskunde wordt seksenergie ook waterenergie of nierenergie genoemd. Concreet: als je een creatief idee hebt, een plan dat je wilt verwezenlijken, dan heb je naast het idee ook de passie en de vitaliteit nodig om het naar buiten te brengen, om het in de materie te zetten, om het te voeden. Seksuele energie is het verlangen om iets tot leven te laten komen – en niet alleen kinderen.’
De oude Grieken noemden het eros, het verlangen naar heel worden en versmelten. Het is de zindering die je door je lijf voelt gaan als je verliefd bent, niet alleen op een ander, ook op het leven, op alles wat een vlammetje in je wakker maakt, wat je hart doet opspringen, wat je begeestert. Je kan het voelen als je opgaat in een werk, in een dans, in een gesprek… In de flow-momenten van het leven is seksuele energie voelbaar, en het tekent zich in de blosjes op je wangen.
Vrouwelijke seksualiteit heeft dus niet (per se) met sexy kleding, gestifte lippen en uitdagende bewegingen te maken. Ook al lijken de media ons dat soms te willen laten geloven. Zegt ook Kathleen Zwakhoven, die zich als therapeute op vrouwelijke seksuele energie toelegt in haar workshops rond tao en het vrouwelijke bewustzijn.
‘Als ik beelden zie op zenders als MTV dan merk ik dat sommige vrouwen inderdaad naar hun vrouwelijkheid zoeken,’ zegt ze, ‘maar ze zoeken het eerder buiten zichzelf. Door hun gedragingen, maar ook door een beeld te weerspiegelen van zichzelf of tenminste van datgene waaraan ze vinden dat de vrouw zou moeten voldoen. Of het nu een godin is of een seksbom of een krachtige zakenvrouw… met elk beeld dat we van onszelf maken en buiten onszelf plaatsen maken we eerder een entiteit van ons vrouw-zijn dan dat we ons werkelijk meer vrouw voelen. En daardoor denk ik dat we juist verder weg geraken van wat echte vrouwelijke essentie is.’