©Nathalie Gabay
Net zoals velen hebt u kwaliteiten en gebreken. Weet u nu op uw 60e hoe u precies in elkaar steekt?
‘Een minpunt is dat ik een perfectionist ben. Maar als het over kwaliteit gaat ben ik… ook een perfectionist! Of hoe gebreken ook kwaliteiten kunnen zijn. Ik denk dat je aan het pakket ‘gebreken’ ook mag toevoegen dat ik altijd zeg wat ik denk (wat me vaak ook wordt aangewreven). Maar ik ben geen hypocriet, ook al pak ik de dingen soms onhandig aan. Ik ben even kritisch voor mezelf als voor de anderen en ik denk dat het altijd mogelijk is om beter te doen… Eigenlijk ben ik nooit tevreden over mezelf en dat maakt me soms ongelukkig. Maar bon: ik denk – ik hoop – dat ik toch ook een paar kwaliteiten heb. Zo ben ik bijvoorbeeld een harde werker en hou ik van mensen. Ik voel met hen mee, ook al zeg ik dat niet met zoveel woorden en bedank ik onvoldoende degenen die ik waardeer en met wie ik samenwerk.’
Van uw Russische opa erfde u de passie voor de keuken. U kookt trouwens zelf thuis. Van uw vader, die u als kind al meenam naar de grote restaurants, erfde u de passie voor de lekkerste eethuizen. Vandaag bent u zelf vader van vier kinderen (en grootvader). Welke erfenis denkt u hen na te laten?
’Ik hoop en ik denk dat het de erfenis van passie zal zijn. Niet alleen de passie van een werk dat goed wordt uitgevoerd, maar ook de passie voor de tafel. Ik heb twee kinderen die me nu al assisteren: Tatiana, bij het beheer en de organisatie van al onze bedrijven, en Vladimir. Hij is niet alleen de chef van ‘Odette en Ville’, maar hij orkestreert ook met de traiteur onze nieuwe zaak op het Brugmannplein (met in de keuken chef Olivier Van Wijnen). De andere twee zitten ook op de juiste koers. Zij doen nu al hun ding op hun eigen manier, want Sacha loopt school in Lausanne aan de ‘Ecole de Gestion Hôtelière’ en Igor volgt een grafische opleiding. Hij had al een hand in de logo’s van Villa in the Sky en van het restaurant op het Brugmannplein. Ik ben daar niet speciaal trots op, maar als elk van hen zijn geluk vindt in hun sector, dan zal ik even gelukkig zijn als fier.’
Is er nog een laatste of veeleer een volgende droom die u wil concretiseren? Zijn er meer persoonlijke projecten in het vooruitzicht?
‘Ik zou graag nog wat meer willen reizen en als de aflossing van de wacht zich doorzet, krijg ik wellicht ook meer tijd om dat te doen. Ik reis graag, vooral naar Italië en Venetië waar ik makkelijk zou kunnen wonen. Ik droom ook van een groot familiehuis; een huis waar iedereen kan wonen, kinderen en kleinkinderen, een referentiepunt voor iedereen. Dat hoeft daarom niet ver weg te zijn. In het zuiden van Frankrijk bijvoorbeeld, misschien wel in de buurt van Toulon. Ik ben hoe dan ook de mening toegedaan dat je ongeacht je leeftijd altijd een project in het vooruitzicht moet hebben.’
Wel ja, hebt u om af te ronden misschien nog een tip voor onze lezers?
‘Het is belangrijk om een nieuw avontuur in het vooruitzicht te hebben, recht vooruit – en niet alleen maar in de achteruitkijkspiegel! Als je dat niet hebt, vergiftig je jezelf en loop je het risico om jezelf kapot te maken. Er komt een leeftijd waarop ik vind dat je moet doen waar je zin in hebt en wat je graag doet. Het is essentieel om van het leven te profiteren, want misschien kan je morgen niet meer wat je vandaag nog wel kan. En bovendien: niemand van ons heeft het eeuwig leven!’