Stap 4: Hoe hou je werkelijk vol?
Ga na of je voornemen je een goed gevoel geeft, een gevoel van ‘meer’ in plaats van ‘minder’. Zorg dat je bij het formuleren van je voornemen het gevoel hebt dat je jezelf niks ontneemt, maar net iets geeft. Blijft er toch een gevoel van verlies bij, ga dan voor een kleiner stapje. Bijvoorbeeld niet: ‘ik wil in 2017 meer groenten eten’ maar: ‘ik wil deze week ontdekken in welke gerechten ik kool echt lekker vind’.
Bereid je verandering twee weken voor. Noteer in verband met je gewoonte wat je doet, hoe vaak je het doet, wanneer en ook in welke omstandigheden je het doet, want gewoontes worden gecreëerd door omstandigheden. Noteer ook je gemoed: hoe voel je je ervoor, hoe voel je je erna? Zo krijg je meer inzicht in wat je precies aanzet om die handeling te doen.
Doe je nieuwe gewoonte dagelijks. Leo Brabauta, van de blog zenhabits.com, was een luie, rokende man met overgewicht. In tien jaar tijd verloor hij bijna 40 kilo, stopte hij met roken en verdrievoudigde hij zijn bankrekening. Zijn grootste les: ‘Verandering lukt enkel als je het dagelijks doet. Als je niet bereid bent om iets elke dag te doen, dan wil je die verandering eigenlijk niet écht.’
Laat je steunen. Een onderzoek dat genoemd wordt in de Journal of Consulting and Clinical Psychology gaf aan dat mensen die drie vrienden of familieleden ronselden om hen bij te staan in hun traject naar gewichtsverlies betere resultaten boekten dan andere. Maar je goede voornemens rondbazuinen is geen hulp voor iedereen. Denk er dus eerst over na of anderen erbij betrekken je echt zal helpen of niet. Steun kan je ook vinden op een andere manier: boek bijvoorbeeld regelmatig een sauna-avond tijdens je dieet of ga wat vaker met je partner of vrienden naar de film.
Besef je uiteindelijk halverwege dat je voornemen eigenlijk niet echt bij je past? Bedank jezelf dan voor de moeite, kijk wat het je gebracht heeft, laat de intentie weer los en ga genieten van je leven. Was dat uiteindelijk niet de ultieme bedoeling?
De volledige versie van dit artikel werd gepubliceerd in Psychologies Magazine