Hilde Sabbe (59) werkte al 30 jaar als succesvol journaliste en columniste toen ze haar nieuwe bedrijfswagen niet mee naar huis kreeg in de garage. Een paar telefoontjes later wist ze dat ze op straat stond. Ze was niet alleen haar job en haar loon kwijt, maar ook een belangrijk deel van haar identiteit. In haar boek ‘Lessen uit een ontslag’ wil ze het taboe doorbreken.
1. Een ontslag is veel ontwrichtender dan de meeste mensen – inclusief jijzelf – denken, blijkt uit het oprechte verslag in je boek.
Hilde Sabbe: “In het verleden ging ik er altijd van uit dat een ontslag uiteraard geen leuk nieuws was, maar dat de persoon in kwestie wel een ontslagvergoeding zou krijgen en snel nieuw werk vinden. Je banaliseert het altijd wel wat. Ik stond nooit stil bij de enorme gevolgen voor je lichamelijk en geestelijk welbevinden, voor de gevoelsmatige kant van het verhaal. Je identiteit wordt voor een groter deel bepaald door je job dan ik dacht.”
2. Voor het boek praatte je met lotgenoten. Heb je daar veel aan gehad?
“Het waren verhelderende en herkenbare gesprekken. Van fotograaf Filip Claus leerde ik bijvoorbeeld de mooie les dat ook hij, met zijn reputatie, weer van nul moest beginnen. Nederig zei hij dat je je niet moet laten voorstaan op wat je al allemaal gedaan hebt, maar dat je met alle beginnende fotografen en journalisten terug van nul moet beginnen. Dat was confronterend.”
3. Ben je dankzij het boek meer in het reine met je ontslag?
“Dat was niet de bedoeling van mijn boek. Ik wilde het enorme taboe doorbreken. Zelfs ceo’s krijgen het amper over hun lippen om te zeggen dat ze ontslagen zijn, het is zo’n stigma. Ook op een ander vlak is er nog veel werk aan de winkel. Net zoals ik werd geen enkele van de mensen die ik sprak voor het boek op een fatsoenlijke manier ontslagen. Als ik managers zou opleiden die op een dag mensen zullen moeten ontslaan, zou ik hen toch meegeven wat de beste manier is om dat te doen.”
4. Je was 58 toen je ontslagen werd. Speelt je leeftijd een rol in je zoektocht naar een nieuwe job?
“Zeker. Ageism is alive and kicking. Het wordt me zelfs letterlijk gezegd. Ik ging onlangs solliciteren bij een andere krant, en daar kreeg ik de boodschap dat ik een uitstekende columniste ben, maar dat ze liever wilden investeren in jong talent. Daar sta je dan. Het is stuitend: elke dag horen we dat we moeten werken tot ons 67ste, maar ik wil niks liever. Als maatschappij moet je weten wat je wilt.”
5. Wat zou nu je eerste reactie zijn als je hoort dat iemand ontslagen is?
“Ik zou hem of haar niet overstelpen met goede raad, maar wel vaak een teken van leven geven. Het gevoel dat je plots buiten de maatschappij staat, is heel erg. Ik was dankbaar om alle kleine en grote gebaren. Alles helpt om iemand het gevoel te geven dat hij nog wél meetelt.”
6. Even iets anders: 50 worden, hoe voelde dat voor jou?
“Voor mijn 40ste gaf ik een groot feest, maar 50 worden was geen mijlpaal voor mij. 50 is the new 40, weet je wel. Je staat nog midden in het leven!”
Hilde Sabbe, Lessen uit een ontslag (Manteau), 17,50 euro.