Eind vorig jaar sleepte Sharon Stone nog de GQ Award ‘Woman of the Year’ in de wacht, dit jaar schittert ze in Ryan Murphy’s nieuwste Netflix-serie Ratched, geïnspireerd op de cultfilm ‘One Flew Over The Cuckoo’s Nest’. Ze speelt de excentrieke miljonair Leonore Osgood in een bloedstollende thriller over anti-heldinnen, die elkaars pad kruisen in een psychiatrische instelling.
Hoe vond je het om aan de serie Ratched mee te werken?
Sharon Stone: “Producer Ryan Murphy belde mijn agent op en nodigde mij uit voor een lunch. Toen hij vertelde dat hij een rol voor me aan het schrijven was, voelde ik mij zo vereerd. Die man is zo getalenteerd, hij weet als geen ander aspecten uit verschillende tijdperken te blenden om actuele topics aan te kaarten. Hij is echt uitzonderlijk als producer/director, heel intrigerend, slim en grappig. Ik vond het meteen een geweldig idee.”
Wat vond je er zo bijzonder aan?
“De kans om met zoveel vrouwen samen te werken. Ik heb heel mijn carrière voornamelijk met mannen gewerkt, mannelijke acteurs en regisseurs. Wat op zich ook fantastisch was, maar ik had gewoon nog nooit met zoveel vrouwen op set gewerkt. Het was geweldig om met Sarah Paulson, Cynthia Nixon en Judy Davis te werken. Judy Davis is trouwens mijn favoriete actrice. Vorig jaar nog had ik voor het eerst samen gewerkt met Meryl Streep. Er is iets ontroerends en magisch aan, om met zoveel vrouwen samen te werken. Weet je, vroeger kregen vrouwen zelfs de kans niet om met elkaar te praten in deze business. Het is een verademing om te zien hoe andere vrouwen werken, zowel op als naast de set, hoe ze hun leven leiden, hoe ze deze business overleven etc.”
Het verhaal gaat over een anti-heldin, maar eigenlijk lijken alle personages een ‘hoek af’ te hebben. Heb jij je vaak een buitenbeentje gevoeld in de filmindustrie?
“Ik draai al een hele tijd mee in deze industrie en ik heb veel zien veranderen. Ja, ik kan wel zeggen dat ik het met sommige dingen heel moeilijk had. Ik denk bijvoorbeeld aan de me-too beweging, die actrices eindelijk iets van zeggenschap geeft. Toen ik begon te acteren was dat ondenkbaar. Voor een van mijn eerste series bijvoorbeeld, moest ik vaak om 4u ‘s nachts op filmset staan, waardoor ik in het holst van de nacht door gevaarlijke buurten moest. Ik kreeg geen driver, omdat dat anders een voorkeursbehandeling zou zijn. Ik werd behandeld zoals de rest van de crew, zoals een man dus.”
“Toen ik achterna werd gezeten door bendes op de snelweg, of toen ik achtervolgd werd van de parking naar de set, zeiden ze mij ‘to man up’ (lees: mijn mannetje te staan). Ik heb toen een geweer gekocht om mijn leven te beschermen, gewoon om mijn job te kunnen doen. Dat waren de jaren 80 in de filmindustrie: als vrouw werd je onderdrukt en moest je letterlijk je mannetje staan om het te maken. Nu zijn de tijden veranderd, gelukkig. Kort daarna heb ik zelf een bodyguard ingehuurd, maar het was lastig. Het heeft mij hard en defensief gemaakt.”
In de serie krijgt het thema mentale gezondheid een centrale rol in het verhaal. Hoe nauw ligt dat topic aan je hart?
“Mentale gezondheid moet behandeld worden zoals een ziekte. Ik denk dat we dit probleem in de States in vele opzichten in onze samenleving moeten herbekijken, met meer medeleven in ieder geval. Mensen worden niet adequaat behandeld, en dan denk ik vooral ook aan daklozen. Mijn zus en ik hebben 25 jaar geleden een liefdadigheidsorganisatie Planet Hope opgericht om dakloze vrouwen met kinderen te ondersteunen. De druk om voor hen te zorgen zonder de nodige services weegt soms zwaar. Ik heb vroeger ook in Zuid-Afrika gewoond om mij als aids-worker in te zetten in het begin van de jaren 80. Ik heb daar veel ellende gezien.”
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Rachted, van links naar rechts: Sharon Stone, Sarah Paulson, Cynthia Nixon, Judy Davis
En op privé-vlak, hoe vaak ben je bezig met mentale gezondheid?
“Ikzelf ben buddhist. Geluk is een discipline. Iedereen lijdt onder stress, zeker nu met de pandemie, maar kan een outlet vinden om zijn gedachten te verzetten. Of dat nu sporten, koken of mediteren is, je moet gewoon iets vinden dat je rust en geluk brengt. The Art of Happiness van de Dalai Lama is trouwens een goed boek om balans te vinden in je leven. Het huidige leven in sociaal isolement brengt zeker uitdagingen met zich mee, maar eigenlijk leef ik al mijn hele leven in een soort isolement, door mijn bekendheid. Wat mij vooral stoort is dat het hier ontbreekt aan duidelijke regelgeving over maskers en veiligheidsvoorschriften. We zitten echt temidden van een situationele crisis hier in de States, met alle betogingen. We genieten hier helaas niet van de luxe van vrouwelijk leiderschap met gezond verstand.”
Ben je nu gelukkiger dan pakweg 30 jaar geleden?
“Dertig jaar geleden was precies het moment toen Basic Instinct uitkwam. Ook wel het moment dat ik eindelijk mijn eigen zin begon te doen en de carrière achterna ging die ik echt wilde. Dertig jaar later vragen mensen nog steeds of ik echt ben zoals mijn personage in die film, wat best flatterend is dat ze daar 30 jaar later daar steeds aan denken, maar tegelijk ook kortzichtig. Wanneer ik terugblik op die periode, dan ben ik trots dat ik toen een rol koos die voor vele vrouwen een doorbraak heeft betekend om voor hun eigen seksualiteit op te komen. Die film was een keerpunt in het afschilderen van vrouwelijke seksualiteit in films, waarbij niet langer alleen rekening wordt gehouden met hoe mannen dat afschilderen. Die film deed zoveel stof opwaaien, dat het topic van vrouwen en seks eindelijk bespreekbaar werd.”
Ben je bang dat er een moment aanbreekt waar je niet meer zo zelfzeker zal zijn over jezelf en je lichaam?
“Ik denk eerlijk dat geen enkele vrouw ooit de kans gekregen heeft om volledig zelfzeker te zijn over haar looks en lichaam in deze industrie. Vrouwelijke looks zijn zo vaak aangevallen geweest door de media. Dat zelfs campagnes van kousenbroeken vaak mannelijke benen afbeelden, is toch absurd?! Ik ben blij dat het topic schoonheid diverser wordt. Eindelijk worden vrouwen van alle proporties en soorten geassocieerd met schoonheid. Het schoonheidsideaal is niet echt want het werd gecreëerd door de media. Niemand, inclusief mezelf, heeft ooit de kans gekregen om 100% zelfzeker te zijn over haar looks.”
Mocht je je jongere zelf advies kunnen geven, wat zou het zijn?
“Het is moeilijk om de tijd terug te draaien van toen. Iedereen had het recht om alles te zeggen wat ze verkeerd vonden aan je. En dat deden ze ook: je bent te dik, te dun, te blond, te groot etc. In meetings zei iedereen vlak af in je gezicht wat ze wilden. Dat was toen de norm, en het maakte het heel moeilijk om een gevoel van eigen identiteit te vormen. Als ik dan echt advies mag geven: gewoon alles met een korreltje zout nemen en humor om te relativeren.”
Kwam je toen op voor jezelf?
“Nee, niet echt. Laat ons zeggen dat ik mijn hart vaak heb onderdrukt en mijn brains in de plaats heb gebruikt om er carrièregewijs net genoeg uit te halen zonder mezelf te verliezen of te haten. Ik heb ooit een soft nude fotoshoot voor Playboy gedaan om te tonen dat ik ook sexy kan zijn. Een vriend was toen fotograaf en editor, dus ik vond het niet verschrikkelijk om te doen. Het moment dat die Playboy in de rekken lag, kreeg ik de rol voor Basic Instinct. Een heel controversiële rol welteverstaan, dus ik moest bewijzen dat ik met naakt kon omgaan. Wat toen voor velen een ‘bimbo move’ leek, was eigenlijk een heel berekende, intellectuele zet die mijn carrière gelanceerd heeft.”
De serie Ratched is sinds 18 september beschikbaar op Netflix.
De leukste berichten van Fifty & Me in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
Beeld:
Netflix