Enkele ideeën ?
Het beste wat we kunnen doen, is datgene doorgeven wat ons na aan het hart ligt! Het is aan ons om de spellen uit te kiezen die de tand des tijds zonder rimpels hebben doorstaan, activiteiten te plannen die we wensen te delen of boeken aan te schaffen om uit voor te lezen. Het zijn allemaal getuigen van geprivilegieerde momenten van stille verstandhouding. (U vindt een aantal suggesties op de volgende pagina’s). Ook huisgemaakte, gepersonaliseerde geschenken zijn mogelijk. Die zijn bovendien zeer trendy! We halen de foto’s boven van ‘toen mama of papa nog klein was’, sorteren ze, de mooiste bij de mooiste, de grappige bij de grappige, en laten ze volledig tot hun recht komen. Hoe dan? Borrelen de ideeën niet meteen op? Waarom geen cursus scrapbooking volgen. Het volstaat erheen te trekken met foto’s en u keert terug met een prachtig cadeau! Ga zeker even kijken naar het cursusaanbod op www.scrapavanti.be.
Duurzaamheid en ecologie als boodschap achter de cadeautjes? Ook een schitterend idee. Ze worden steeds talrijker, de verenigingen en/of NGO’s die online spullen of lekkernijen aanbieden die vooral lokale producenten ten goede komen. Uiteraard zijn er ook de wereld-winkels van Oxfam (www.oxfamwereldwinkels.be) – Unicef (www.unicefshop.be) – Amnesty (www.amnestyinternational.be),…
Zo’n cadeau schenken als grootouder, betekent ook het bewustzijn doorgeven dat we in deze wereld niet alleen zijn. En dat we dan ook verantwoordelijk zijn voor onze keuzes…
Gebazel?
Hoegenaamd niet. De rode draad: dat het bovenal fijn moet zijn! Zodat de band tussen grootouders en kinderen alle kleuren van de regenboog van gevoelens en emoties heeft. Alles draait immers om het respect voor het leven van elkeen. Een heuse referentie voor het hart. Als dat geen cadeau is!
…zoals Catherine getuigt: Catherine (55 jaar), zette zich gedurende drie dagen volledig ter beschikking van dochter en baby. Ze beseft dat ze sowieso heel wat terugkrijgt: “Om mijn dochter tussen de borstvoedingen door de kans te geven wat te recupereren, had ik voorgesteld me over de huilende baby te ontfermen. Ik zette een cd van Mozart aan, nam de baby in mijn armen, stond met hem voor het raam, ik heb hem gewiegd terwijl ik de tuin in keek. Kijken? Genieten is een beter woord! Ik stond achter met mijn werk, en toch, niets telde nog buiten de allesomvattende aanwezigheid van mijn kleinzoon, zijn kleine lijfje tegen het mijne, in die visuele en geluidsomgeving die dit moment van volmaaktheid ondersteunde. En ik betrapte mezelf toen ik ‘Dank je’ in zijn oortje fluisterde. Dank omdat ik in dit gestolen moment mocht beschikbaar zijn voor deze prachtige trilling van liefde...