Nooit te oud om moeder te worden

Op het ogenblik dat heel wat van hun vriendinnen oma worden, beginnen sommige vrouwen zelf opnieuw aan een zwangerschap. Soms zijn ze 45, soms wel 50. Welke zijn de risico’s voor hun gezondheid en welke ethische vragen borrelen hierbij op? We zetten alles op een rijtje met Corinne Hubinont, professor verloskunde aan de UCL en gespecialiseerd in risicovolle zwangerschappen.

Leestijd: 4 minuten

Een bewogen levensloop, een nieuwe liefde, een zware ziekte die de plannen doorkruiste, een ‘accidentje’ tijdens de pre-menopauze, problemen om ‘de juiste vader’ te vinden… Er zijn heel wat uiteenlopende redenen om na je 45e zwanger te worden, maar dat die trend er is, is onmiskenbaar. Het is ook al lang geen exclusiviteit meer voor vedetten (Janet Jackson werd begin januari voor het eerst moeder op haar 50e), maar niettemin blijft het kiezen: grenzeloos genieten van alle deugden van het leven of je eigen leeftijd verloochenen – ook al voel je je in een olympische conditie – en een keuze maken die door de gemeenschap vaak als egoïstisch wordt omschreven.

‘Het is een trend die we in alle westerse landen zien opduiken, omdat deze zwangerschappen niet natuurlijk ontstaan, maar assistentie nodig hebben van de geneeskunde’, zegt Corinne Hubinont, professor verloskunde bij de UCL en gespecialiseerd in risicozwangerschappen. ‘Indertijd sprak je over een laattijdige zwangerschap wanneer de vrouw ouder was dan 40. Vandaag is die grens veeleer 45 jaar. Zwanger zijn tussen 40 en 45 is dan ook redelijk courant geworden.

In-vitrofertilisatie is beperkt in de tijd. ‘In België wordt zij toegepast tot op de leeftijd van 43 jaar. Maar als de embryo’s werden ingevroren, kunnen zij tot op je 45e terug worden ingeplant. Wanneer een vrouw aan een IVF begint, probeert men zoveel mogelijk embryo’s te kweken en worden er slechts 1 of 2 teruggeplaatst. De andere worden gedurende een vooraf bepaalde periode ingevroren. Dat hangt af van de fertiliteitscentra en van het land. Dit is niet nieuw. Recenter is de ‘social freezing’, dus het invriezen van eicellen voor sociale redenen. In den beginne werd deze techniek ontwikkeld voor jonge vrouwen bij wie een kanker is vastgesteld en het risico lopen om onvruchtbaar te worden als gevolg van de behandeling. Bij hen werd een stukje van de eierstok weggenomen. Dit werd na de genezing opnieuw ingeplant waardoor zij zwanger konden worden. Tegenwoordig kan deze techniek bij iedereen worden toegepast, voor zover men dit kan betalen, want deze procedure wordt niet terugbetaald. De techniek is erkend en geeft goede resultaten, maar werkt niet altijd. Ook een gezondheidsprobleem kan een dergelijke behandeling in de weg staan. Vandaar de hoge kostprijs om de voorraden van ingevroren eicellen te beheren. Daar is nog werk aan de winkel.’


© Fiftyandme 2024