Hebt u vragen met betrekking tot uw levenseinde?
Praat erover met uw arts, maar ook met uw familie. Indien u euthanasie overweegt, is de eenvoudigste oplossing om een ‘voorafgaande wilsverklaring inzake euthanasie’ op te stellen die u vervolgens overhandigt aan uw arts en aan uw familie. Wettelijk gezien is het niet nodig dat deze aanvraag eigenhandig door de patiënt is neergeschreven. Sinds 1 september 2008 is het mogelijk om een voorafgaande wilsverklaring inzake euthanasie te laten acteren door uw gemeentebestuur.
Getuigenissen
Ik ben 65 en ik lijd aan Parkinson. De dag dat ik de controle kwijtraak, wil ik vertrekken en mij omringd weten door de mensen waarvan ik houd.
‘Ik verkeer momenteel nog in een goede fysieke en intellectuele conditie, maar ik weet hoe broos mijn gezondheid is en ik wil het verval, het bewustzijnsverlies, de terminale fase niet afwachten.
Ik wil zelf mijn vertrek organiseren. Ik wil niet beetje bij beetje inslapen…
Indien ik morgen niet meer bij machte ben om mijn eigen geest en lichaam te sturen, dan wil ik deze aarde verlaten en aanvaard ik dat iemand in mijn plaats beslist, op een menselijke manier en met het respect voor een wet die ons beiden beschermt. Ik zou willen vertrekken zonder angst en zonder fysiek lijden en hiervoor gebruik willen maken van de moderne middelen die de wetenschap biedt.
Ik wil dat mijn arts die mij tijdens mijn levensweg begeleid heeft op mijn persoon de ‘menselijke moord’ uitvoert die euthanasie wordt genoemd.’
‘Mama is vertrokken en zij gaf mij een hand…’
‘10 jaar vechten tegen een ziekte, met pijn die geen mens kan stillen. Van bij het begin van de ziekte waren de dingen duidelijk: mama wou op een serene manier vertrekken nadat zij afscheid had genomen van al wie haar dierbaar was en haar gelukkig had gemaakt. En plots was er die dag: de pijn werd ondraaglijk en zij besliste dat het moment was aangebroken. We hebben daar met z’n allen over gepraat met de arts, verschillende keren zelfs. Op de vooravond van de dag die voor haar dood was bepaald, zaten we met z’n allen samen aan tafel. De sfeer was licht, zoals bij een familiefeest. Wij hebben allemaal samen de nacht doorgebracht en ’s morgens gaf onze huisarts haar het verlossende spuitje. We waren getuige… de dood trad zacht in, zonder de angst die zij vreesde. De emoties waren intens. Natuurlijk vloeiden er tranen, maar ik ben gelukkig dat ik haar heb kunnen begeleiden en dat ik tot het einde haar hand heb vastgehouden die zij mij haar hele leven lang heeft aangereikt.’
Lectuur: Euthanasie: waarom niet? – Door Marc Desmet (uitgeverij Lannoo)
Een boek voor wie zich niet alleen wil informeren, maar ook wil nadenken over euthanasie. Vanuit zijn 20-jarige praktijk met euthanasiebegeleiding stelt Marc Desmet vast dat euthanasie niet zo evident is als soms wordt voorgesteld. De vraag is dus niet alleen: doe je euthanasie of niet? Maar ook: als je het doet, hoe doe je het dan goed?