Ron (45) woonde sinds zijn 3 jaar alleen met zijn moeder: ‘ We zorgen voor elkaar: eerst zij voor mij, nu ik voor haar’
‘De band die ik heb met mijn moeder is uitzonderlijk positief. Nu ik zelf getrouwd ben en kinderen heb besef ik wat de kracht is van een sterke ouderband. Ik heb er dan ook bewust voor gekozen om een aanwezige vader te zijn. Ik wil dicht bij de kinderen zijn, ze naar school kunnen brengen …’
‘Zelf is mijn moeder van mijn vader gescheiden toen ik drie jaar was. Het grootste deel van mijn kindertijd hebben we met z’n tweetjes geleefd. Mijn moeder was weinig thuis, ze stond er alleen voor, had het financieel moeilijk. Ze werkte dag en nacht in de horeca om rond te komen, om me alle kansen te geven om te studeren die zij niet gehad had.’
‘Nu zie ik welke fysieke tol ze daarvoor heeft betaald. Ze heeft fibromyalgie, een ziekte die vertelt dat de druk te zwaar is geweest. Ik ben dan ook heel dankbaar dat ik nu degene kan zijn die voor haar dingen mogelijk maakt – dat ik nu degene ben die haar op reis stuurt, haar financieel omkadert met dingen die ze niet verwacht. We zorgen voor elkaar: eerst zij voor mij, nu ik voor haar.’
‘Ik ben geen gemakkelijke tiener geweest. Ik was een vrijbuiter, sterk aan het rebelleren. Dat had verkeerd kunnen aflopen. Mijn moeder woonde in die tijd samen met een man die ziekelijk sterk was in het orkestreren van spelletjes en intriges om mij te raken. Toen mijn moeder dat doorkreeg was ze er kapot van. Op een dag – ik was toen 17 – zijn we samen van die situatie gaan lopen. Ik zie ons daar nog zitten op de grond van ons nieuwe appartement, we hadden geen salon, niks. Ze keek me recht in de ogen en zei: “alleen kan ik dit niet, ik heb je nodig”.’
‘Op dat moment is er in mij een klik gebeurd. Kan je op 10 seconden je leven keren? Ja, dus. Ik voelde zo’n diep respect voor haar dat ik prompt switchte van rebellie naar engagement. “We gaan dat moment hier pákken”, zei ik. “Je kan op me rekenen!” Ze koos op dat moment voor mij en ik voor haar. Die band is ijzersterk.’
Thomas (27) is de oudste zoon van drie: ‘Mijn moeder is de belangrijkste vrouw in mijn leven’
‘Van in de buik was er al een sterke band. Mijn moeder had voor mijn geboorte al het gevoel dat ik “speciaal” was. Ze wist meteen mijn naam. Nu nog vertelt ze dat die zwangerschap voor haar de beste periode van haar leven was. Ze was constant euforisch. Natuurlijk houdt ze evenveel van mijn broer en zus, maar ik vermoed dat een oudste zoon altijd om een of andere reden een speciale plek krijgt.’
‘Mijn vader is een typische zakenman, altijd werken, te druk om er te zijn. Met emotionele en praktische zaken ging ik altijd naar mijn moeder. Op zich was ik een “ideaal kind”, want ik deed altijd alles perfect, ook op school. Maar ik was enorm gevoelig. Ik was voor veel dingen allergisch, had de ene ziekte na de andere … Op school kon ik moeilijk om met de drukte. Ik kropte alles op.’
‘Toen ik een jaar of 18 was wilde ik me vrijvechten van de hele situatie en trok ik naar Gent. Ik was alles beu, zat met een enorme woede. Later trok ik naar India “om nooit meer terug te komen”, maar ik moest met spoed terug. Ik was volledig uitgeput, was fysiek en mentaal een wrak. Hoe extreem ik ook ging en hoezeer ze er ook van wakker lag, altijd heeft mijn moeder respect gehad voor mijn beslissingen. Altijd heeft ze me de vrijheid gegeven om te doen wat ik wilde doen, vanuit een onwankelbaar vertrouwen. Dat vind ik ongelooflijk.’
‘Als ik dieper graaf dan voel ik onder die vrijheid soms ook wel een zeker gevoel van gebondenheid. Het gevoel dat als ik kwaad wilde zijn, ik niet kwaad kon zijn. Een soort van verantwoordelijkheidsgevoel? Een bevestiging die je toch altijd blijft zoeken? Moeilijk te definiëren. Misschien is het gewoon eigen aan die typische moeder-zoonband. Ik betrap mezelf erop dat ik in andere vrouwen eigenschappen apprecieer die zij ook heeft: sociaal zijn, een sterk karakter hebben en tegelijk liefdevol en verzorgend zijn.’
‘Er altijd zijn en toch ruimte geven … Ja, ik denk dat ik inderdaad kan zeggen dat zij de belangrijkste vrouw is in mijn leven. Ze is de enige die er altijd voor mij is geweest.’
Artikel gepubliceerd in Psychologies Maart 2015
www.psychologies.be/nl